School: De Poolster

Bovenschools directeur: Conny van Coesant

Locatiedirecteur: Martine Koppers

Conny: Ik vind het belangrijk dat we als team en schoolleiding de Daltongedachte uitstralen. Dat de medewerkers dat wat ze hun leerlingen gunnen ook zichzelf gunnen. En voor de toekomst hoop ik dat iedereen hier op school het groepensysteem los durft te laten en zich in het toekomstige gebouw thuis voelt op de leerpleinen. Hiervoor is een team nodig dat elkaar vertrouwt en ondersteunt en waarin ieders talent gezien wordt.

Martine: Ik wil daar nog stabiliteit, saamhorigheid en het nieuwe gebouw aan toevoegen. Dat is wat ik ons team gun. Het is wel jammer om dit oude gebouw te verlaten, maar het begint ook wel een belemmering te vormen voor het verder ontwikkelen van onze visie. Onze kernwaarden zijn durven, dromen, denken, doen, delen. Allemaal met de D van Dalton. Alles volgt deze vijf kernwaarden, zoals onze regels, onze agenda en ons weekoverleg. 

Conny: Martine is de kapitein op dit schip. Ik hang daarboven en ben vooral bezig met innovatie en beleid. Als ik iets heb bedacht gaan we samen brainstormen en wanneer het praktisch wordt gaat Martine ermee aan de slag. 

Martine: Ik doe inderdaad alle praktische dingen en Conny de grote lijnen en het toekomstbeeld. Zij is daar de trekker van, maar uiteraard betrekt ze me overal bij. In mijn rol als locatiedirecteur kun je verzanden in de dagelijkse dingen. Conny zorgt ervoor dat ik ook over de grote lijnen na blijf denken, bijvoorbeeld op de studiedagen. 

Conny: Ik vind Martines manier van werken naar mij en de medewerkers heel fijn. Ze heeft een geweldige manier om belangrijke zaken op een eerlijke manier te benoemen. En het is fijn dat we samen kunnen lachen én huilen. We zijn alle twee heel open naar elkaar en het team. Martine heeft daarnaast een bijzondere manier waarop zij een vraag kan stellen die niemand zou stellen waardoor alles ineens veel duidelijker wordt. Zo’n vraag is kritisch, sturend en open tegelijk. Daar hebben we heel veel aan. Niet dat anderen de vraag niet durven te stellen, maar alleen Martine komt erop.

Martine: Conny is een oude rot in het vak. Maar absoluut niet oud. Waar haalt ze steeds weer de energie vandaan om de schouders eronder te zetten? Dat bewonder ik. En Conny ís Dalton, ze ís onderwijs. Ze heeft altijd een oplossing en geeft iedereen het gevoel dat je niets fout kunt doen. Hierdoor voel je je vrij, niet beperkt. We sparren veel, maar ze laat ons ook ons ding doen. Ze stuurt alleen bij om te voorkomen dat we onderuit gaan. 

Conny: Plannen is niet Martines grootste talent. De waan van de dag slokt haar vaak op, want ze lost graag dingen op voor mensen. Het team en de leerlingen gaan altijd voor, zelfs voor mij. Dan loop je het risico dat langetermijndingen blijven liggen. Maar door deze prioriteiten te stellen dragen alle collega’s haar wel op handen.

Martine: Op de ene dag dat zij alleen op De Poolster is en ik niet kan ze soms verbaasd zijn als iets anders gaat dan ze dacht doordat ik dat zo besloten heb. Afstand nemen vindt ze moeilijk. En afkappen trouwens ook. 

Conny: Ik vind het bijzonder dat Martine maar één soort thee drinkt, alleen brandnetel-citroengras. Deze neemt ze ook overal mee naartoe, zelfs op vakantie. En ze houdt maar niet op over haar verjaardag. Al ver van tevoren is ze daar zenuwachtig over. Zal iedereen zich wel aan haar verlanglijstje houden? 

Martine: Conny blijft stug uit ons oude koffieapparaat drinken terwijl we allang een betere hebben. Ze heeft ook moeite met dit gebouw verlaten vanwege de charme en de gezelligheid. Haar guilty pleasure is drop, zoet en zacht. En de planten hier op school geeft ze net zoveel aandacht als de leerlingen. Alle stakkers worden opgelapt, en met succes! Ze komt in de schoolvakanties zelfs terug naar school om ze met liefde te verzorgen. 

Daltonschool De Poolster

School: OBS Twiske

Directeuren: Arie Wim Kars en Maite Merk

Maite: De guilty pleasure van Arie Wim is patat, o nee: friet. En je moet hem echt geen rauwe tomaat geven, dat overleeft hij niet. Arie Wim weet echt alles van muziek. En niet alleen van vroeger, maar ook van nu. Hij gaat naar Pinkpop en Lowlands en fietst zo vaak mogelijk van zijn huis in Hoorn naar OBS Twiske in Amsterdam-Noord. Hij houdt enorm van grapjes maken, maar kan ook heel serieus zijn. Hij houdt van lekker eten en drinken én van zijn meisje. Partner of vriendin vindt hij stomme woorden. 

Arie Wim: Toen Maite en ik gingen samenwerken had ik een belangrijk verzoek voor haar: wees altijd eerlijk en zeg alles tegen me, ook kritiek. En dat doet ze gelukkig. Ze kan heel uitgelaten zijn, is dol op personeelsfeestjes. Ze heeft de grootste auto van heel Innoord. Wel met een dik kussen op de bestuurdersstoel en klosjes op de pedalen, anders komt ze er niet bij, haha! We zijn ook vast een grappig team om te zien, ik extreem lang en zij een stuk kleiner. 

Maite: Heel soms is Arie Wim wat kort door de bocht, maar daar mag ik ook gewoon iets van zeggen. Eerst is hij het dan niet met me eens, maar later vaak wel. Hij vindt het moeilijk om dingen los te laten. Hij delegeert wel, maar is dan alsnog graag overal van op de hoogte. Hij is extreem betrokken. Arie Wim is nogal lang van stof. Een briefing van hem duurt drie keer zo lang als die van mij. Hij vertelt er allerlei details bij. Als hij met pensioen gaat moet hij schrijver worden, vind ik.

Arie Wim: Ik ben dankbaar dat ik de directie van OBS Twiske samen met een vrouw vorm omdat het team ook grotendeels vrouwelijk is en we elkaar goed aanvullen. Ik ben intens blij met haar. Ik kan bij Maite zijn wie ik ben. Ik vertrouw haar blindelings en ze heeft mijn vertrouwen nog nooit geschaad.

OBS Twiske

School: De Taalschool

Coördinator: Bob van der Schaaf

Onderwijscoördinator: Vera de Groote

Bob: We zijn dit jaar als Taalschool gestart, nu een school speciaal voor nieuwkomers. Een mooi moment om kritisch te kijken hoe we alles organiseren en uitvoeren. De dingen die goed gaan bewaren we en de andere dingen proberen we te verbeteren. Zo willen we bijvoorbeeld dat het duidelijker en bekender wordt hoe de inschrijfprocedure verloopt. En we zoeken uit wat voor ons het beste leerlingvolgsysteem is.  

Vera: En we doen dit allemaal met z’n allen. Hierdoor worden veranderingen breed gedragen. Ik ben vanuit het Expertisecentrum waar ik als rekenspecialist en orthopedagoog werk gedetacheerd bij de Taalschool en werk hier één dag per week. Mijn focus ligt vooral op de grote lijnen. Bob houdt zich daarnaast ook met alle dagelijkse dingen bezig, zoals ziektevervanging, nieuwe leerkrachten aannemen, inrichting van de school, de begroting. We zijn net met twee groepen uitgebreid die met de bus vanuit hun opvanglocatie gebracht worden. We zitten nu op zeven groepen en komen al behoorlijk wat ruimte tekort voor de ondersteuning

Bob: Vera weet ontzettend veel, ze denkt snel, kan goed schakelen en heeft een prettige persoonlijkheid. (En dit vindt ze heel ongemakkelijk om te horen, haha) Zo heeft ze de studiedagen erg goed georganiseerd. We hebben vijf speerpunten opgesteld en vervolgens enkele daarvan geselecteerd om als eerste uit te werken. 

Vera: Bob is heel sterk in werken met mensen, mensen bij elkaar brengen. Hij stelt de goede vragen en ‘leest’ mensen goed. Ook is hij heel rustig en heeft hij er altijd vertrouwen in dat alles goed komt. Hij kan goed luisteren én goed zijn punt maken en knopen doorhakken. Ik zou het fijn vinden als de dingen soms wat sneller of concreter gaan. 

Bob: Kibbelen hebben we nog niet gedaan. Maar dat komt wellicht omdat we nog maar enkele maanden samenwerken en dan ook nog maar één dag per week. Bovendien werken we heel natuurlijk samen.

Vera: Bob knutselt graag in zijn schuurtje in de tuin. En hij houdt van mindmaps Bij hem thuis hangen overal vellen met geeltjes en magneetborden. Die schema’s zijn zijn manier om dingen visueel te maken. Dat is voor hem belangrijk omdat hij dyslectisch is. Ik moest erg aan die schema’s wennen, maar ze werken wel. Al begrijp ik ze stiekem niet allemaal.

Bob: Vera ordent alle informatie heel nauwkeurig, ook mijn onbegrijpelijke schema’s.  We kenden elkaar al toen Vera alleen nog voor het Expertisecentrum werkte en ik intern begeleider op OBS De Weidevogel was. Maar nu beginnen we elkaar pas echt goed te leren kennen. Feitelijk zitten we nog in onze wittebroodsweken, maar die beloven veel goeds.  

De Taalschool

School: IKC Overhoeks

Directeur: Minneke Wiewel

Leerkracht, bouwcoördinator en lid MT: Julie van Eibergen Santhagens

Minneke: Ik vind het belangrijk dat wij op onze school gemotiveerde professionele leerkrachten hebben rondlopen. Het is belangrijk dat ze goed ingezet kunnen worden om onze zeer diverse leerlingenpopulatie goed te kunnen helpen/bedienen. Dit doen wij echt met zijn allen, met het hele team.

Julie: Het mooie aan onze school vind ik de openheid binnen het team. Wij hebben een hecht en enthousiast team, waarin iedereen elke dag met veel focus en plezier werkt. Als het goed is dan zie je dit ook terug in de klas. Het is heel belangrijk dat leerlingen zich gelukkig voelen en geaccepteerd worden zoals ze zijn. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer leerlingen met plezier naar school gaan, ze beter in staat zijn om optimaal op ieders eigen niveau te groeien.

Minneke: Twee jaar geleden zijn we naar ons nieuwe gebouw verhuisd. Zowel leerkrachten als leerlingen zijn allemaal erg blij met hun nieuwe werkplek. Het gebouw is licht, ruimtelijk en straalt rust uit. Het voorbereidingsproces heeft wel 3 jaar geduurd, maar we genieten nu volop van het resultaat. Leuk is dat we nu ook een IKC (Integraal Kindcentrum) zijn geworden. Dit betekent dat school en kinderopvang samen vorm geven aan visie en beleid, zodat er uiteindelijk een doorgaande lijn ontwikkeld is voor kinderen van 0 tot 13 jaar. Het is heel leuk om steeds hechter samen te werken met onze collega’s van het kinderdagverblijf van TintelTuin.

Julie: Afgelopen zomer zijn wij gestart net een nieuwe manier van schoolontwikkeling, waarin wij kijken hoe het onderwijs nog beter vormgegeven kan worden. Dit hebben wij gedaan in samenwerking met Tante Lean. Dit betekent dat wij nu met korte heldere doelen werken, wat zorgt voor meer draagvlak en een goede dynamiek binnen het team.

Minneke: Ik werk veel met Julie samen. Ze is een snelle denker, positief en altijd inhoudelijk bezig met haar vak. Hierin is ze een grote ondersteuning voor mij, maar ook voor de gehele organisatie, net als de andere MT-leden. Julie is creatief en kan goed out of the box denken en is daardoor ook altijd snel in het bedenken van oplossingen.

Julie: Minneke is er erg goed in om iedereen binnen het team in hun eigen kracht te zetten en ze het vertrouwen te geven waar nodig. Een goed voorbeeld is dat zij leerkrachten de ruimte geeft om bijvoorbeeld na een training of opleiding nieuwe waardevolle inzichten voor de school toe te passen in de praktijk. Ze maakt goed gebruik van ieders talenten en kwaliteiten, wat zorgt voor grote onderlinge betrokkenheid.

Minneke: Er hangt een goede sfeer op school en ik vind het belangrijk dat ze bij mij kunnen aankloppen wanneer nodig. Mijn deur staat altijd open, ook voor collega’s – zoals Julie – die mij ‘helpen’ wanneer ik een te grote chocoladevoorraad op mijn kamer heb.

Dit is mijn laatste schooljaar als directeur. Ik heb mij voorgenomen om nog meer te genieten van de leerlingen en alle activiteiten die op de werkvloer plaatsvinden. Het wordt nog een druk jaar, ik ben al meegevraagd voor het schoolkamp, het kerstmuziekgala in de RAI en allerlei museumbezoeken die gepland staan. Ik heb er ontzettend veel zin in!

IKC Overhoeks

School: SBO Universum

Interim directeur: Lex Batstra

Interim adjunct-directeur: Harmien Ypma

Harmien: We vinden het belangrijk dat onze school na alle lockdowns weer volop in ontwikkeling is en dat iedereen met plezier kan werken zodat we samen het best mogelijke onderwijs voor onze kinderen kunnen bieden. Ook willen we ons meer naar buiten richten, zodat meer mensen weten wat speciaal basisonderwijs (SBO) inhoudt. Ook binnen Innoord mogen we nog wel wat bekender worden. Want onze collega-scholen verwijzen af en toe leerlingen naar ons door en dan is het voor hen goed om te weten waar hun leerlingen precies terechtkomen en wat we wel en niet kunnen. 

Lex: We zijn bezig met onze positionering als aanbieder van eerstelijnszorg. We zitten tussen regulier basisonderwijs en speciaal onderwijs (SO) in, maar veel mensen weten niet wat het verschil is tussen SBO en SO. Officieel leveren wij lichte zorg, net iets meer dan het regulier basisonderwijs kan bieden. Het SO biedt officieel zorg voor zwaardere problematiek. Maar wij bieden eigenlijk meer dan lichte zorg, gaan net wat verder. En we groeien, ondanks het feit dat reguliere basisscholen passend onderwijs bieden. Dit komt volgens ons doordat meer kinderen vastgelopen zijn tijdens de lockdowns, doordat Noord als stadsdeel groeit en doordat er voor leerkrachten in het reguliere basisonderwijs vanwege het lerarentekort minder ondersteuning is om elke leerling de juiste begeleiding te kunnen geven. 

Harmien: We hebben geen strakke taakverdeling, doen allebei alles. Al ligt bij mij de focus net iets meer op de dagelijkse dingen en houdt Lex zich meer met leerlingenzorg bezig. Iedere maandagochtend hebben we overleg en verdelen we de werkzaamheden voor de komende week en natuurlijk overleggen we tijdens het werken ook veel met elkaar. 

Lex: Ik zit hier tijdelijk en heb in Harmien iemand getroffen die zich als schoolleider volop aan het ontwikkelen is en de school heel goed kent. Ik neem 45 jaar ervaring in het onderwijs mee, maar ken de school lang niet zo goed als Harmien. We vullen elkaar dus heel goed aan. 

Harmien: Het voelt heel fijn om alle vrijheid te krijgen om me te ontwikkelen en om een sparringpartner te hebben die nabij is als het misgaat. Het is Lex zijn laatste klus als schoolleider voor zijn pensioen, mijn eerste. We zijn beiden in Friesland opgegroeid en grappen wel eens dat Lex naar de randstad is gekomen om ontwikkelingswerk te doen en ik hier als economische vluchteling ben. 

Lex: Volgens de vorige bestuurder van Innoord pasten Harmien en ik goed bij elkaar vanwege onze Friese achtergrond. In theorie leek haar dat prettig voor ons en dat blijkt in de praktijk ook zo te zijn. Ik hoef in principe niet meer te werken, maar ik vind het nog erg leuk hier. Fijn dat ik hier kan bijdragen aan de schoolontwikkeling en wat zo prettig is, alles waar ik een hekel aan heb doet Harmien. Nee, grapje! 

Harmien: Lex kan niet omgaan met Google drive. Hij slaat het liefst alles op zijn eigen computer op omdat hij het anders niet meer terug kan vinden. En hij is vaak met honderd dingen tegelijk bezig vanuit zijn enthousiasme. Hier hebben we overigens beiden last van. Maar Lex is wel veel directer dan ik. Vierkant, noemt hij dat zelf. Kibbelen doen we over het raam. Ik wil dat altijd open hebben, maar Lex heeft het altijd koud.

Lex: Ik zie Harmien nog af en toe zoeken naar de juiste vorm of manier om iets aan te pakken. Maar dat is logisch als je net begint in een nieuwe functie. Ze is de helft van mijn leeftijd en moet de kans hebben om de plank mis te slaan. 

Harmien: Lex ontbijt niet en kan daar wel eens hangry van worden. Zodra hij zijn dagelijkse flesje chocolademelk leeg heeft, is dat weer opgelost. Lex kan heel lang van stof zijn en dat vond ik in het begin best vervelend, maar later leerde ik hoe belangrijk het is om mensen overal in mee te nemen en dus uit te wijden over bepaalde onderwerpen. Lex staat altijd aan. Ontspannen doet hij alleen tijdens het kajakken en skeeleren en met zijn vrouw in hun huisje in Drenthe. 

Lex: Harmien werkt ook met plezier van ‘s morgen vroeg tot ‘s avonds laat. Ze stuurt gerust om tien uur ‘s avonds nog een berichtje. Dat komt allemaal voort uit haar enorme passie voor het onderwijs. Mooi is dat! Er zijn geen verborgen agenda’s, we kunnen alles tegen elkaar uitspreken. 

SBO Universum

School: Montessori Boven ’t IJ

Directeur: Marjolein Peters 

Schoolleider in opleiding: Daisy Nods

Marjolein: Ik vind het belangrijk dat we de goede sfeer zoals die nu is behouden. Een veilig pedagogisch klimaat is en blijft ons speerpunt. Omdat Daisy net begonnen is als schoolleider in opleiding zitten we in een nieuwe situatie. We zijn nog een beetje zoekende en moeten wennen aan de nieuwe taakverdeling. Ik heb het namelijk lang alleen gedaan. Daisy heeft minder werkuren dan ik, dus we moeten goed afwegen wat zij wel en niet kan oppakken. Grofweg zit Daisy op de instroom (kleuters) en ik op de uitstroom (groep 8). 

Daisy: We hebben hier respect voor het individu en alle onderlinge verschillen. Dat geldt zowel voor de medewerkers als voor de leerlingen. Iedereen hoort zich hier gezien en gehoord te voelen. Als er nieuwe dingen opgepakt moeten worden, dan doe ik dat. Zo hoeft Marjolein niet alles over te dragen. Maar ik mag wel bij alles meekijken en aanschuiven. Zo was het jaarlijks begrotingsgesprek op het stafbureau erg leerzaam. De informatie over subsidies vond ik nog ingewikkeld, maar het was fijn om kennis mee te maken. En in december krijgen we ons eerste schoolbezoek van de bestuurder. 

Marjolein: We vullen elkaar goed aan, ik praat veel, Daisy is rustiger en denkt meer na. Ze is een spiegel voor mij. Ze is in staat de rust te bewaren en dat ook uit te stralen. Daisy is een klankbord vol reflectieve vragen. Ik vind het fijn om met haar te sparren. Het is namelijk ónze school – en dan bedoel ik van het hele team – , niet míjn school. Gedeelde verantwoordelijkheid, net als in de klassen. 

Daisy: Marjolein doet inderdaad alles met het team samen, heel democratisch. En ze is direct en open, ze zegt wat ze denkt. Ze heeft veel ervaring en kennis, ik kan bij haar goed afkijken hoe ze met collega’s omgaat en bepaalde dingen aanpakt. Onze werkrelatie is versterkt sinds we intensiever samenwerken, we spreken elkaar veel vaker. 

Marjolein: Daisy zou zich nog beter kunnen profileren. Ze is heel erg bescheiden, geen haantje de voorste, ook niet in haar nieuwe functie. Maar deze houding hoort bij haar en ze heeft goede ideeën, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt in de loop der tijd. 

Daisy: Marjolein is niet zo goed met de kleuters. Haar hart ligt ergens anders. Ze komt uit het jongerenwerk en heeft meer affiniteit met oudere kinderen. Je kunt haar wel laten voorlezen in de kleuterklas, maar daar houdt het wel zo’n beetje op.  

Marjolein: Naast de ondersteuning die Daisy mij biedt, staat ze nog voor de klas, heeft ze een jong gezin, verbouwt ze haar huis én volgt ze de opleiding tot schoolleider. En dan heeft ze ook nog een opgeruimd huis. Hoe doet ze dat?

Daisy: Marjolein houdt heel erg van muziek, ze heeft zelf ook gedrumd in bands. En ze gaat vaak naar concerten. Ook is ze dol op Spaanstalige landen en volgt ze Spaanse les. Maar ze heeft een hekel aan Sinterklaas 😉  Ze wil kinderen absoluut geen leuke dingen onthouden, maar het plezier moet volgens haar wel zwaarder wegen dan de stress. Ze vindt dat het nu vaak te veel tijd en energie kost voor leerkrachten én leerlingen. Vooral omdat de aanloop zo lang duurt en vaak te spannend is voor kinderen.

Montessori Boven ’t IJ

School: OBS De Vier Windstreken

Interim directeur: Erik Schwab

Adjunct: Vera Tucci 

Erik: De leerkrachten op onze school voelen hun leerlingen allemaal heel goed aan. Ze dealen goed met de externe omstandigheden waar de kinderen mee te maken hebben en weten wat hen te doen staat. Het is een pittige job, dus je moet het echt in je hebben om situaties goed in te schatten en dat kunnen onze leerkrachten stuk voor stuk.

Vera: We creëren hier een fijne en gemoedelijke sfeer waarin de kinderen maar ook de leerkrachten zich gezien en veilig voelen. Dit is een basisvoorwaarde om tot leren te komen. Een echte taakverdeling hebben we niet. We doen in principe alles samen, alleen is Erik eindverantwoordelijk omdat ik nog in een leerproces zit. Ik merk dat Erik mij dit gunt. Hij geeft me de ruimte om te ontwikkelen maar neemt mijn mening ook heel serieus. Hij laat me dingen uitzoeken, neemt niet per se het voortouw, maar stuurt wel bij. Erik is een echte Daltonman en dat merk ik aan alles.

Erik: Vera neemt de juiste ruimte om te blijven leren. We evalueren veelvuldig en zijn gelijkwaardige partners. We zien beiden vooral kansen en mogelijkheden in plaats van problemen. Het is fijn samenwerken met Vera. Ze weet duvels goed wat ze wil en waar ze naartoe wil en ze heeft veel onderwijskennis. Ook kent ze de ins en outs van de kinderen en ouders veel beter dan ik omdat ze al een tijd op deze school werkt terwijl ik hier net kom kijken. Vera heeft humor en het is een feest om tegenover haar te zitten. 

Vera: Ik vind het heel fijn dat Erik mij steunt en dat we het ook heel gezellig hebben. We wisselen serieuze gesprekken en grapjes moeiteloos af. We hebben allebei interesse in sport en gezondheid, dus we motiveren elkaar om te bewegen. Ook hebben we allebei een voorkeur voor een groot theeglas. Daar vochten we in het begin om, maar nu hebben we er gelukkig twee. En nu zijn we op zoek naar nog grotere exemplaren. 

Erik: Omdat Vera nog geen heel jaar zelfstandig gedraaid heeft, heeft ze de jaarplanning nog niet helemaal in haar hoofd. Ze denkt daarom dat er te veel tegelijk moet. Haar bureau is ook altijd helemaal volgebouwd alsof ze zo overal grip op kan houden.

Vera: Mensen zeggen inderdaad dat ik chaotisch ben, maar ik laat gewoon alles liggen omdat ik bang ben dat ik iets vergeet. Eriks zwakke punt is dat ie moeilijk namen kan onthouden. In een van de eerste weken van dit schooljaar belde er iemand voor Vera. Toen zei hij tegen mij: weet jij wie dat is? Toen zei ik heel droog: Dat ben ik toch?  

OBS De Vier Windstreken

School: OBS Blijhaven

Directeur: Paul van Hattem

OGO-coördinator en schoolleider in opleiding: Yasmina el Ouardani 

Paul: Het is voor onze school belangrijk dat we een plek gaan veroveren in dit voor ons nieuwe gebied. Buiksloterham en de NDSM zijn volop in ontwikkeling, met veel woningbouw, en daar moeten meerdere scholen tussen gaan passen. 

Yasmina: We hebben gekozen voor OGO omdat dat in de lijn ligt van de ontwikkeling die we al doormaakten. OGO betekent ontwikkelingsgericht onderwijs. We werken vanuit de interesse en nieuwsgierigheid van de kinderen en bieden dat aan door middel van thema’s. In de onderbouw is dat vooral via spel en in de bovenbouw door middel van onderzoeksactiviteiten. We passen de lessen aan op wat de kinderen vragen. Recente thema’s zijn: water, ruimte, bos en het weer. 

Paul: Een ander onderdeel van OGO is dat we de wereld van buiten naar binnen halen. We maken verbinding met de omgeving van de school. Dit past niet alleen bij OGO maar ook bij de Koersnotitie van Innoord. 

Yasmina: Onze samenwerking is veranderd. Ik ben net begonnen met de opleiding tot schoolleider en voer verschillende taken uit. Daarbij leer ik veel en is het werk erg afwisselend. Toen ik alleen nog voor de klas stond, zag ik Paul heel anders. Echt als directeur, minder als mens. Ondertussen hebben we elkaar veel beter leren kennen. Nu zie ik beter dat hij een echte teamplayer is. Hij doet alles op school en voor zijn team, ook klaarover- en pleindiensten draaien. 

Paul: Dat ervaar ik ook zo, het samenwerken is nog beter geworden sinds Yasmina een andere rol heeft. Ze is heel duidelijk en gestructureerd en heeft al een mooie ontwikkeling doorgemaakt in de afgelopen weken. Ze is sociaal en maatschappelijk betrokken bij leerlingen, ouders en medewerkers. Haar werkervaring bij de gemeente maakt haar completer en geschikt als schoolleider. 

Yasmina: Ik denk dat Paul soms te veel wil en dan misschien vergeet dat dat niet altijd kan. Dat je soms even een stapje terug moet doen voordat je vooruit kunt. Hij doet het altijd vanuit goede bedoelingen, maar ik denk dat je als directeur soms even stil moet staan om door te kunnen gaan. 

Paul: Ik ga voor het maximale. Een katalysator of iemand om mee te sparren is dan heel fijn en ook nodig. Yasmina is heel direct en daar houd ik van, maar het kan soms wat diplomatieker. Als leerkracht kon ze vrijuit commentaar leveren, nu moet ze meer meedenken en dat gaat haar heel goed af. Ze zit nu in de coalitie in plaats van de oppositie. Directheid is daarbij zeker een fijne eigenschap. 

Yasmina: Paul houdt van fietsen. Dat is een welkome afwisseling met zijn werk voor hem. Laatst kwam ik hem voor schooltijd tegen op de NDSM-werf en gaf hij aan dat het niet zo goed ging. Bleek hij onderweg op de fiets een ongelukje te hebben gehad. Ieder ander zou even naar de dokter zijn gegaan. Maar ondanks de pijn bleef hij de hele dag op school. Dit zegt wel iets over zijn karakter en hoe hij in elkaar zit.

OBS Blijhaven

School: IKC Zeven Zeeën

Bovenschools directeur: Conny van Coesant

Locatiedirecteur: Jitsui Boonekamp 

Conny: Het belangrijkst voor onze school vinden wij het teamgevoel. Er waren de afgelopen jaren vrij veel personeelswisselingen, vandaar dat we veel aandacht besteden aan een goede samenwerking. Ook proberen we ouders weer meer bij de school te betrekken na alle lockdowns. Het is ons doel dat ouders hun kinderen vol vertrouwen naar onze school brengen.

Jitsui: In principe brengen we elkaar overal van op de hoogte, maar we hebben wel ieder een eigen focus. Ik doe vooral de dagelijkse concrete werkzaamheden en personeelszaken, Conny houdt zich meer met het beleid, de financiën en externe contacten bezig. 

Conny: Jitsui is heel gestructureerd en rustig. Ook al komt er veel op haar af, dan nog heeft ze overzicht. Personeel staat bij haar op nummer 1 en dat past goed bij de missie van de school. Al onze gesprekken gaan over hoe wij de leerkrachten kunnen faciliteren om te doen waar ze goed in zijn. Bij alle veranderingen denkt Jitsui na over de gevolgen voor leerkrachten. Ook bedenkt ze heel leuke en ontspannende dingen voor onze studiedagen. Ze kan onze medewerkers goed vertroetelen. We werken nog maar kort samen, maar ik heb al gezien dat ze zorgt dat iedereen zich hier gezien en gehoord voelt. 

Jitsui: Conny heeft heel veel kennis, ik kan haar alles vragen. En ze heeft altijd goede en leuke ideeën. Heel creatief en innovatief. Volgens mij heeft ze nooit géén ideeën, ze staat altijd aan. Door haar ervaring brengt ze kennis mee én blijft ze innoveren. Zo zorgt ze telkens voor verdieping in het onderwijs. Ze heeft veel structuur gebracht in de werkzaamheden van een directeur op deze school. Dit geeft mij veel houvast. Conny is minder goed in op tijd komen. Dat is geen gebrek aan planning of interesse, maar als zij een gesprek belangrijk vindt, dan kapt ze dat niet af wegens een volgende afspraak. 

Conny: Jitsui is net begonnen als locatiedirecteur en is daardoor nog vooral bezig met de waan van de dag. In de toekomst – en dit heeft ze zelf ook al benoemd – is het goed als ze meer overstapt op de doe- en oppakmodus. Het is onze wens om meer aanmeldingen van kleuters te krijgen, hier bedenken we mooie plannen voor. 

Jitsui: We hebben een gedeelde passie: reizen met de camper. Omdat we ons dan vrij voelen en dicht bij de natuur zijn. Maar er is ook een groot verschil. Conny heeft een kat en ik een hond. Maar mijn hond is net een kat, hoor. Hij ligt alleen maar lekker te slapen. Tot we gaan eten, dan wil ie aandacht. En dat doet Conny’s kat dan ook weer.

IKC Zeven Zeeën

School: IJdoornschool

Directeur: Sanne Vernet

Adjunct: Ruud Terweij

Sanne: Ruud is enthousiast, sociaal en vrolijk. Hij houdt van lijstjes afwerken, pakt taken snel op en wil ze ook snel aftikken. Het liefst dezelfde dag nog. En hij investeert in relaties. Zo nodigde hij mij vlak voor onze eerste werkdag samen uit voor een ‘first date’. Hij wilde mij als persoon leren kennen zonder het meteen over werk te hebben. Voordat we het wisten zaten we vier uur later nog in het restaurant. Dat zegt wel wat, vind ik.

Ruud: Ik zie in Sanne de juiste combinatie tussen empathie en zakelijkheid. Ze luistert naar het team, maar is ook niet te beroerd om duidelijk aan te geven welke koers we varen. Het is fijn om met Sanne te werken omdat ze veel ervaring heeft op deze school. Ze was eerst leerkracht, toen IB’er, later adjunct en nu schoolleider (directeur vindt ze een stom woord). 

Sanne: Ik zat in de sollicitatiecommissie van Ruud. We kozen voor hem vanwege zijn enthousiasme voor het vak. En ook omdat hij al met onze doelgroep gewerkt heeft en direct doorhad met welke problematiek we op deze school te maken hebben. We zochten iemand die de uitgezette koers verder kon uitbouwen en zagen dat Ruud dat in zich heeft.

Ruud: We merken dat we veel hetzelfde willen en denken. Tijdens onze ‘first date’ bestelden we allebei saté met cola zero. Dat is toch toevallig? Ook houden we allebei ontzettend van hard werken. Het is onze uitlaatklep. Ze vertelde bijvoorbeeld in het restaurant dat ze in verwachting is en dat ze zich bezwaard voelt om vanaf februari vier maanden met verlof te zijn. Ze vindt het vervelend dat ze mij dan ‘alleen’ moet laten. Maar het komt helemaal goed. En wat is er nou belangrijker dan nieuw leven? 

Sanne: Ruud ziet er gevaarlijker uit dan hij is. Hij zit vol tatoeages. Sommige zijn teksten die je niet direct bij hem verwacht zoals Naughty by nature. Maar eigenlijk staat dat voor zijn drang om altijd te kijken of dingen anders en beter kunnen en daar is niks mis mee. Integendeel!

Ruud: Behalve Sannes liefde voor cola zero heeft ze nog een craving. Op haar bureau staat altijd een pak hagelslag waar ze tien keer per dag een handje uit schudt. Maar voor haar energielevel heeft ze dit absoluut niet nodig. Ze is onvermoeibaar.

IJdoornschool