Eva ten Hoedt, invalkracht op IKC Overhoeks

Wanneer en hoe wist je dat je het onderwijs in wilde?

Dat is eigenlijk best raar gegaan, zelf had ik er nooit aan gedacht. Maar mijn moeder had altijd graag het onderwijs in gewild en raadde mij dus aan om het te doen. Ik moest er echt in groeien, was tijdens mijn eerste stages doodnerveus, met plasjes zweet in mijn handen aan toe. Maar al doende ben ik het steeds leuker gaan vinden. Ik had altijd veel plezier met de leerlingen, zorgde voor voldoende ontspanning, zoals ik op de opleiding geleerd had. Het enige dat ik in het begin lastig vond was dat ik er erg jong uitzag. Ik was 22 jaar maar zag eruit als 16. Af en toe zag ik ouders denken: wat moet mijn kind met een kind als leerkracht?

Hoe ben je uiteindelijk  bij Innoord terechtgekomen?

Toen ik mijn diploma gehaald had kon ik heel gemakkelijk werk vinden bij een school om de hoek. En toen ik hier tien jaar gewerkt had begon ik bij een school in de Jordaan waar ik ook tien jaar bleef. Maar toen was er opeens weinig werk te vinden en kon ik alleen een WPO-baan vinden. Ik viel een tijdje in bij scholen en kon uiteindelijk bij OBS De Klimop in dienst komen. Omdat ik daar in een nieuw lokaal terechtkwam kreeg ik een gloednieuw digibord, het eerste met een touchscreen. Iedereen was jaloers, haha. 

Wat is de grootste verandering in al die jaren?

De digitalisering en het klassenmanagement. Ik vind het erg jammer dat ik pas laat in mijn loopbaan al die tools aangereikt gekregen heb. Als we bijvoorbeeld eerder een instructietafel en een vragenblokje/dobbelsteen hadden gehad dan was ik een betere leerkracht geweest. Ook vind ik het continurooster wel een erg grote impact hebben. Het is logisch dat hiervoor gekozen is, want veel ouders werken nu allebei, maar voor jonge kinderen is het best heftig.  

Wat is het mooiste dat je in je loopbaan hebt meegemaakt tot nu toe?

Elke klas is anders en soms heb je er een om te zoenen en blijft deze je altijd bij. Op OBS De Klimop heb ik eens een heerlijke klas gehad. We hadden een erg goede klik en maakten aan een stuk door grapjes. Helaas had ik ook af en toe een klas waarmee het niet werkte. Maar ook dan deed ik mijn uiterste best er iets van te maken. Niemand kan er namelijk iets aan doen, de leerkracht niet en de leerlingen ook niet. Waar ik altijd erg van genoot is het “doen”. Ik kan niet uren achter een computer zitten. Onderwijzen is topsport, actief bezig zijn. En het wordt helemaal leuk als je je eigen interesses met de klas kunt delen. Zo nam ik mijn leerlingen geregeld mee naar de manege waar mijn eigen paard stond. 

Wat ga je het meest missen als je ooit echt met pensioen gaat?

Natuurlijk het contact met de kinderen. Hoe ze je een spiegel voorhouden, bijvoorbeeld. Maar ook de invulling van mijn dag. Ik vind het fijn dat ik me nog steeds nuttig kan maken voor de maatschappij en de leerkrachten kan helpen met dingen waar zij niet aan toekomen. Dus voorlopig blijf ik nog wel even.

IKC Overhoeks