Dineke Valenkamp, invalkracht

Wanneer en hoe wist je dat je het onderwijs in wilde?

Het was geen bewuste keuze. Mijn vader, die bovenmeester was, bepaalde dit voor mij. Zelf had ik Frans of geschiedenis willen studeren. Maar mijn vader heeft goed gezien dat het basisonderwijs – en Montessorionderwijs in het bijzonder – goed bij mij past. 

Hoe ben je bij Innoord terechtgekomen?

Ik was directeur in Purmerend. Het was een leuke school, maar ik woonde in Amsterdam en wilde dichter bij huis werken. Daarom stuurde ik een briefje naar de gemeente dat ik directeur wilde worden van een Montessorischool in Amsterdam. Ik kon meteen beginnen op Montessori Boven ‘t IJ. In het begin dacht ik soms wel: waar ben ik beland? Zo kreeg ik te maken met een boze buurman en twee niet-functionerende leerkrachten. Maar na anderhalf jaar had ik alles op orde. En waar we eerst weinig aanwas hadden, veranderde dat nadat ik onze school gepromoot had bij peuterscholen in de omgeving. 

Wat is de grootste verandering in al die jaren?

Die vond niet zozeer plaats binnen het onderwijs maar meer in de samenleving. Meer en meer zag ik dat de houding van sommige ouders met betrekking tot hun kinderen veranderde. Deze ouders denken dat alles om hun kind draait. Soms uit zich dat zelfs in overtrokken reacties zoals agressief gedrag tegenover de leerkracht. Dat is echt zwaar voor leerkrachten, zeker als je net begint. Gelukkig zijn er ook nog steeds heel veel redelijke ouders, maar ik heb wel eens gekscherend geroepen dat een school vol weeskinderen ideaal zou zijn. 

Wat is het mooiste dat je in je loopbaan hebt meegemaakt tot nu toe?

Dat blijft nog steeds het moment dat een kind dat heel blij roept: ik weet wat daar staat! De verwondering van een kind dat ineens leest. Ik heb daar altijd zo van genoten dat ik ook als directeur nog wekelijks voor de klas stond. Als er een collega uitviel ging ik eerder zelf invallen dan dat ik dat door de IB’er liet doen. Daarvoor is het werk van een IB’er te belangrijk. Waar ik niet over te spreken ben is het feit dat de onderwijsinspectie eisen stelt die niet overeenkomen met de basisbeginselen van Montessori. Dat ieder kind op een bepaalde leeftijd dezelfde kennis moet hebben druist in tegen het aanhouden van een eigen tempo. Geef kinderen de tijd om te leren! Verplichte methodes zijn nadelig voor het Montessorionderwijs. 

Waarom ben je na je pensioen doorgegaan met werken? 

Ik heb eerst een jaar niks gedaan. Ik vond dat ik mijn opvolger de ruimte moest geven. Maar we kwamen elkaar tegen in bioscoop en ze vroeg me te komen invallen als leerkracht. Ik heb ja gezegd omdat kinderen recht hebben op goed onderwijs. Verdelen over andere klassen of naar huis sturen komen niet in mijn boekje voor. Zelf heb ik mijn vader nog ingehuurd als invalkracht toen hij al tegen de tachtig liep.   

Waarom zouden mensen voor het basisonderwijs moeten kiezen?

Omgaan met kinderen is leuk. Als een kind iets grappigs zegt, dan kun je daar een dag op draaien. En het is geweldig als ze zich veilig bij je voelen. Een school is een maatschappij op zich met een diversiteit aan nationaliteiten en niveaus. 

Montessori Boven ’t IJ