De gezichten achter onze scholen

School: De Poolster

Bovenschools directeur: Conny van Coesant

Locatiedirecteur: Martine Koppers

Conny: Ik vind het belangrijk dat we als team en schoolleiding de Daltongedachte uitstralen. Dat de medewerkers dat wat ze hun leerlingen gunnen ook zichzelf gunnen. En voor de toekomst hoop ik dat iedereen hier op school het groepensysteem los durft te laten en zich in het toekomstige gebouw thuis voelt op de leerpleinen. Hiervoor is een team nodig dat elkaar vertrouwt en ondersteunt en waarin ieders talent gezien wordt.

Martine: Ik wil daar nog stabiliteit, saamhorigheid en het nieuwe gebouw aan toevoegen. Dat is wat ik ons team gun. Het is wel jammer om dit oude gebouw te verlaten, maar het begint ook wel een belemmering te vormen voor het verder ontwikkelen van onze visie. Onze kernwaarden zijn durven, dromen, denken, doen, delen. Allemaal met de D van Dalton. Alles volgt deze vijf kernwaarden, zoals onze regels, onze agenda en ons weekoverleg. 

Conny: Martine is de kapitein op dit schip. Ik hang daarboven en ben vooral bezig met innovatie en beleid. Als ik iets heb bedacht gaan we samen brainstormen en wanneer het praktisch wordt gaat Martine ermee aan de slag. 

Martine: Ik doe inderdaad alle praktische dingen en Conny de grote lijnen en het toekomstbeeld. Zij is daar de trekker van, maar uiteraard betrekt ze me overal bij. In mijn rol als locatiedirecteur kun je verzanden in de dagelijkse dingen. Conny zorgt ervoor dat ik ook over de grote lijnen na blijf denken, bijvoorbeeld op de studiedagen. 

Conny: Ik vind Martines manier van werken naar mij en de medewerkers heel fijn. Ze heeft een geweldige manier om belangrijke zaken op een eerlijke manier te benoemen. En het is fijn dat we samen kunnen lachen én huilen. We zijn alle twee heel open naar elkaar en het team. Martine heeft daarnaast een bijzondere manier waarop zij een vraag kan stellen die niemand zou stellen waardoor alles ineens veel duidelijker wordt. Zo’n vraag is kritisch, sturend en open tegelijk. Daar hebben we heel veel aan. Niet dat anderen de vraag niet durven te stellen, maar alleen Martine komt erop.

Martine: Conny is een oude rot in het vak. Maar absoluut niet oud. Waar haalt ze steeds weer de energie vandaan om de schouders eronder te zetten? Dat bewonder ik. En Conny ís Dalton, ze ís onderwijs. Ze heeft altijd een oplossing en geeft iedereen het gevoel dat je niets fout kunt doen. Hierdoor voel je je vrij, niet beperkt. We sparren veel, maar ze laat ons ook ons ding doen. Ze stuurt alleen bij om te voorkomen dat we onderuit gaan. 

Conny: Plannen is niet Martines grootste talent. De waan van de dag slokt haar vaak op, want ze lost graag dingen op voor mensen. Het team en de leerlingen gaan altijd voor, zelfs voor mij. Dan loop je het risico dat langetermijndingen blijven liggen. Maar door deze prioriteiten te stellen dragen alle collega’s haar wel op handen.

Martine: Op de ene dag dat zij alleen op De Poolster is en ik niet kan ze soms verbaasd zijn als iets anders gaat dan ze dacht doordat ik dat zo besloten heb. Afstand nemen vindt ze moeilijk. En afkappen trouwens ook. 

Conny: Ik vind het bijzonder dat Martine maar één soort thee drinkt, alleen brandnetel-citroengras. Deze neemt ze ook overal mee naartoe, zelfs op vakantie. En ze houdt maar niet op over haar verjaardag. Al ver van tevoren is ze daar zenuwachtig over. Zal iedereen zich wel aan haar verlanglijstje houden? 

Martine: Conny blijft stug uit ons oude koffieapparaat drinken terwijl we allang een betere hebben. Ze heeft ook moeite met dit gebouw verlaten vanwege de charme en de gezelligheid. Haar guilty pleasure is drop, zoet en zacht. En de planten hier op school geeft ze net zoveel aandacht als de leerlingen. Alle stakkers worden opgelapt, en met succes! Ze komt in de schoolvakanties zelfs terug naar school om ze met liefde te verzorgen. 

Daltonschool De Poolster