Marlies Schiereck, zij-instromer op Montessori Boven ’t IJ

Wat deed je hiervoor?

‘Ik heb heel veel verschillende dingen gedaan, er is geen logica te ontdekken in mijn loopbaan. Zo heb ik banen gehad binnen de IT en de advocatuur als secretaresse en projectmanager. De nadruk lag vaak op het verbeteren van processen. Ik heb altijd met leuke mensen gewerkt, heb het altijd heel erg naar mijn zin gehad en overal veel van geleerd.’ 

Wanneer wist je dat je het onderwijs in wilde?

‘Op een gegeven moment ontdekte ik dat ik liever persoonlijker werk wilde doen. De trigger was dat ik merkte dat ik me niet verder kon ontwikkelen terwijl ik dat wel graag wilde. Als er een plek is waar dat zeker kan, dan is het wel het onderwijs. De stakingen in het onderwijs trokken me over de streep. Het voelde alsof er een beroep op mij persoonlijk gedaan werd. Stiekem wilde ik als kind al juf worden, maar ik durfde het toen niet. Het leek me te zwaar en te weinig opleveren. Ik realiseer me nu dat het dat allemaal wel de moeite waard is. Ik begon met een dagje meelopen op OBS IJplein waar ik met open armen ontvangen werd. Dat mondde uit in vrijwilligerswerk en een inschrijving aan de deeltijdpabo. Ik heb lang om de hete brij heen draait, hoor en ik wist dat ik ook weer zou gaan twijfelen. Maar ik ga het niet meer uit de weg. Ik heb mezelf aangeleerd om elke dag terug te kijken waar ik vrolijk van werd. Ondertussen denk ik al twee jaar dat ik het niet kan leren. Maar ik zet door. Want hoe bepaal je of iets bij je past? Misschien weet je dat pas na vijf jaar voor de klas. Voor een groep staan en uitleggen lukt me nu wel, maar álles zien wat er gebeurt tijdens een les blijft een uitdaging.’ 

Wat trekt je aan in het onderwijs?

‘Dat je in het onderwijs zo’n belangrijk onderdeel van de maatschappij bent. En natuurlijk de kinderen! Het is voor mij totaal nieuw, ik heb nooit eerder met kinderen gewerkt, maar ik geniet volop van hun energie en enthousiasme. En ik vind het ook fijn dat ik de vrolijkheid die ik wel ken van thuis kan brengen in het leven van leerlingen bij wie dat thuis niet het geval is.  Van al het werk dat je kunt doen heeft dit toch de hoogste prioriteit!? Ik vind echt dat iedereen die erover denkt om het onderwijs in te gaan als de wiedeweerga een dagje mee zou moeten lopen in een klas. Je kunt echt iets betekenen én leert zelf ook elke dag bij.’

Wat neem je mee uit je vorige carrière?

‘Vooral dat ik makkelijk contact maak met volwassenen en kinderen, denk ik. In mijn loopbaan heb ik mijn sociaal communicatieve vaardigheden optimaal ontwikkeld. En ik ben best handig met de computer. Maar veel dingen kan ik nog lang niet, hoor. Bewust onbekwaam noemen we dat. En Montessori is nieuw voor me, dat moet ik me nog eigen maken.’  

Wat voor soort leerkracht ben je?

‘Ik vind een goede sfeer belangrijk. Ik maak dus zoveel mogelijk complimenten en benoem positief gedrag nadrukkelijk. En tegelijkertijd probeer ik duidelijk en consequent te zijn, grenzen te stellen. Verder vind ik het belangrijk dat iedereen voor zichzelf leert. We moeten nooit leerlingen met elkaar vergelijken, iedereen leert op zijn of haar eigen tempo en niveau. 

En dat kan per vak verschillen. Ook wil ik bij iedereen de individuele talenten benoemen. Iedereen zíen in de breedste zin van het woord.’

Wat is het leukste dat je tot nu toe meegemaakt hebt in dit vak?

‘Ik houd van de kwartjes die vallen, want dat is directe feedback. “Juf, ik snap het!,” dat werk. Deze momenten zijn er elke dag, de hele dag door en ze zijn goud waard. Het is me eens gelukt om een onzekere jongen te laten inzien dat hij het wel kon. Hij snapte het principe van aanhalingstekens niet, dus ik leerde hem dat met behulp van gekke stemmetjes aan. Hij moest daar heel hard om lachen en begreep het uiteindelijk. Ook heb ik laatst succes geboekt met een meisje dat voorheen geregeld ongewenst gedrag vertoonde. Toen ik in de band met haar investeerde in plaats van haar continu terecht te wijzen veranderde haar gedrag aanzienlijk. Dit meisje had geen strenge juf maar een warme relatie nodig.’

Waar kijk je het meest naar uit als je straks volledig bevoegd voor de klas staat?

‘Echt samen met een groep een heel jaar lang van alles meemaken. Ik wil niks missen van de leerlingen. Een eigen groep hebben (met een duo) en gezamenlijk boetseren en uitvogelen hoe we het met z’n allen gaan beleven. En al die vallende kwartjes natuurlijk. Dat is het mooie van onderwijs. Er zijn zoveel mooie dingen waar ik me op verheug.’ 

Montessori Boven ’t IJ locatie Kampina