School: Montessori Boven ’t IJ

Directeur: Marjolein Peters 

Schoolleider in opleiding: Daisy Nods

Marjolein: Ik vind het belangrijk dat we de goede sfeer zoals die nu is behouden. Een veilig pedagogisch klimaat is en blijft ons speerpunt. Omdat Daisy net begonnen is als schoolleider in opleiding zitten we in een nieuwe situatie. We zijn nog een beetje zoekende en moeten wennen aan de nieuwe taakverdeling. Ik heb het namelijk lang alleen gedaan. Daisy heeft minder werkuren dan ik, dus we moeten goed afwegen wat zij wel en niet kan oppakken. Grofweg zit Daisy op de instroom (kleuters) en ik op de uitstroom (groep 8). 

Daisy: We hebben hier respect voor het individu en alle onderlinge verschillen. Dat geldt zowel voor de medewerkers als voor de leerlingen. Iedereen hoort zich hier gezien en gehoord te voelen. Als er nieuwe dingen opgepakt moeten worden, dan doe ik dat. Zo hoeft Marjolein niet alles over te dragen. Maar ik mag wel bij alles meekijken en aanschuiven. Zo was het jaarlijks begrotingsgesprek op het stafbureau erg leerzaam. De informatie over subsidies vond ik nog ingewikkeld, maar het was fijn om kennis mee te maken. En in december krijgen we ons eerste schoolbezoek van de bestuurder. 

Marjolein: We vullen elkaar goed aan, ik praat veel, Daisy is rustiger en denkt meer na. Ze is een spiegel voor mij. Ze is in staat de rust te bewaren en dat ook uit te stralen. Daisy is een klankbord vol reflectieve vragen. Ik vind het fijn om met haar te sparren. Het is namelijk ónze school – en dan bedoel ik van het hele team – , niet míjn school. Gedeelde verantwoordelijkheid, net als in de klassen. 

Daisy: Marjolein doet inderdaad alles met het team samen, heel democratisch. En ze is direct en open, ze zegt wat ze denkt. Ze heeft veel ervaring en kennis, ik kan bij haar goed afkijken hoe ze met collega’s omgaat en bepaalde dingen aanpakt. Onze werkrelatie is versterkt sinds we intensiever samenwerken, we spreken elkaar veel vaker. 

Marjolein: Daisy zou zich nog beter kunnen profileren. Ze is heel erg bescheiden, geen haantje de voorste, ook niet in haar nieuwe functie. Maar deze houding hoort bij haar en ze heeft goede ideeën, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt in de loop der tijd. 

Daisy: Marjolein is niet zo goed met de kleuters. Haar hart ligt ergens anders. Ze komt uit het jongerenwerk en heeft meer affiniteit met oudere kinderen. Je kunt haar wel laten voorlezen in de kleuterklas, maar daar houdt het wel zo’n beetje op.  

Marjolein: Naast de ondersteuning die Daisy mij biedt, staat ze nog voor de klas, heeft ze een jong gezin, verbouwt ze haar huis én volgt ze de opleiding tot schoolleider. En dan heeft ze ook nog een opgeruimd huis. Hoe doet ze dat?

Daisy: Marjolein houdt heel erg van muziek, ze heeft zelf ook gedrumd in bands. En ze gaat vaak naar concerten. Ook is ze dol op Spaanstalige landen en volgt ze Spaanse les. Maar ze heeft een hekel aan Sinterklaas 😉  Ze wil kinderen absoluut geen leuke dingen onthouden, maar het plezier moet volgens haar wel zwaarder wegen dan de stress. Ze vindt dat het nu vaak te veel tijd en energie kost voor leerkrachten én leerlingen. Vooral omdat de aanloop zo lang duurt en vaak te spannend is voor kinderen.

Montessori Boven ’t IJ

School: OBS De Vier Windstreken

Interim directeur: Erik Schwab

Adjunct: Vera Tucci 

Erik: De leerkrachten op onze school voelen hun leerlingen allemaal heel goed aan. Ze dealen goed met de externe omstandigheden waar de kinderen mee te maken hebben en weten wat hen te doen staat. Het is een pittige job, dus je moet het echt in je hebben om situaties goed in te schatten en dat kunnen onze leerkrachten stuk voor stuk.

Vera: We creëren hier een fijne en gemoedelijke sfeer waarin de kinderen maar ook de leerkrachten zich gezien en veilig voelen. Dit is een basisvoorwaarde om tot leren te komen. Een echte taakverdeling hebben we niet. We doen in principe alles samen, alleen is Erik eindverantwoordelijk omdat ik nog in een leerproces zit. Ik merk dat Erik mij dit gunt. Hij geeft me de ruimte om te ontwikkelen maar neemt mijn mening ook heel serieus. Hij laat me dingen uitzoeken, neemt niet per se het voortouw, maar stuurt wel bij. Erik is een echte Daltonman en dat merk ik aan alles.

Erik: Vera neemt de juiste ruimte om te blijven leren. We evalueren veelvuldig en zijn gelijkwaardige partners. We zien beiden vooral kansen en mogelijkheden in plaats van problemen. Het is fijn samenwerken met Vera. Ze weet duvels goed wat ze wil en waar ze naartoe wil en ze heeft veel onderwijskennis. Ook kent ze de ins en outs van de kinderen en ouders veel beter dan ik omdat ze al een tijd op deze school werkt terwijl ik hier net kom kijken. Vera heeft humor en het is een feest om tegenover haar te zitten. 

Vera: Ik vind het heel fijn dat Erik mij steunt en dat we het ook heel gezellig hebben. We wisselen serieuze gesprekken en grapjes moeiteloos af. We hebben allebei interesse in sport en gezondheid, dus we motiveren elkaar om te bewegen. Ook hebben we allebei een voorkeur voor een groot theeglas. Daar vochten we in het begin om, maar nu hebben we er gelukkig twee. En nu zijn we op zoek naar nog grotere exemplaren. 

Erik: Omdat Vera nog geen heel jaar zelfstandig gedraaid heeft, heeft ze de jaarplanning nog niet helemaal in haar hoofd. Ze denkt daarom dat er te veel tegelijk moet. Haar bureau is ook altijd helemaal volgebouwd alsof ze zo overal grip op kan houden.

Vera: Mensen zeggen inderdaad dat ik chaotisch ben, maar ik laat gewoon alles liggen omdat ik bang ben dat ik iets vergeet. Eriks zwakke punt is dat ie moeilijk namen kan onthouden. In een van de eerste weken van dit schooljaar belde er iemand voor Vera. Toen zei hij tegen mij: weet jij wie dat is? Toen zei ik heel droog: Dat ben ik toch?  

OBS De Vier Windstreken

School: OBS Blijhaven

Directeur: Paul van Hattem

OGO-coördinator en schoolleider in opleiding: Yasmina el Ouardani 

Paul: Het is voor onze school belangrijk dat we een plek gaan veroveren in dit voor ons nieuwe gebied. Buiksloterham en de NDSM zijn volop in ontwikkeling, met veel woningbouw, en daar moeten meerdere scholen tussen gaan passen. 

Yasmina: We hebben gekozen voor OGO omdat dat in de lijn ligt van de ontwikkeling die we al doormaakten. OGO betekent ontwikkelingsgericht onderwijs. We werken vanuit de interesse en nieuwsgierigheid van de kinderen en bieden dat aan door middel van thema’s. In de onderbouw is dat vooral via spel en in de bovenbouw door middel van onderzoeksactiviteiten. We passen de lessen aan op wat de kinderen vragen. Recente thema’s zijn: water, ruimte, bos en het weer. 

Paul: Een ander onderdeel van OGO is dat we de wereld van buiten naar binnen halen. We maken verbinding met de omgeving van de school. Dit past niet alleen bij OGO maar ook bij de Koersnotitie van Innoord. 

Yasmina: Onze samenwerking is veranderd. Ik ben net begonnen met de opleiding tot schoolleider en voer verschillende taken uit. Daarbij leer ik veel en is het werk erg afwisselend. Toen ik alleen nog voor de klas stond, zag ik Paul heel anders. Echt als directeur, minder als mens. Ondertussen hebben we elkaar veel beter leren kennen. Nu zie ik beter dat hij een echte teamplayer is. Hij doet alles op school en voor zijn team, ook klaarover- en pleindiensten draaien. 

Paul: Dat ervaar ik ook zo, het samenwerken is nog beter geworden sinds Yasmina een andere rol heeft. Ze is heel duidelijk en gestructureerd en heeft al een mooie ontwikkeling doorgemaakt in de afgelopen weken. Ze is sociaal en maatschappelijk betrokken bij leerlingen, ouders en medewerkers. Haar werkervaring bij de gemeente maakt haar completer en geschikt als schoolleider. 

Yasmina: Ik denk dat Paul soms te veel wil en dan misschien vergeet dat dat niet altijd kan. Dat je soms even een stapje terug moet doen voordat je vooruit kunt. Hij doet het altijd vanuit goede bedoelingen, maar ik denk dat je als directeur soms even stil moet staan om door te kunnen gaan. 

Paul: Ik ga voor het maximale. Een katalysator of iemand om mee te sparren is dan heel fijn en ook nodig. Yasmina is heel direct en daar houd ik van, maar het kan soms wat diplomatieker. Als leerkracht kon ze vrijuit commentaar leveren, nu moet ze meer meedenken en dat gaat haar heel goed af. Ze zit nu in de coalitie in plaats van de oppositie. Directheid is daarbij zeker een fijne eigenschap. 

Yasmina: Paul houdt van fietsen. Dat is een welkome afwisseling met zijn werk voor hem. Laatst kwam ik hem voor schooltijd tegen op de NDSM-werf en gaf hij aan dat het niet zo goed ging. Bleek hij onderweg op de fiets een ongelukje te hebben gehad. Ieder ander zou even naar de dokter zijn gegaan. Maar ondanks de pijn bleef hij de hele dag op school. Dit zegt wel iets over zijn karakter en hoe hij in elkaar zit.

OBS Blijhaven

School: IKC Zeven Zeeën

Bovenschools directeur: Conny van Coesant

Locatiedirecteur: Jitsui Boonekamp 

Conny: Het belangrijkst voor onze school vinden wij het teamgevoel. Er waren de afgelopen jaren vrij veel personeelswisselingen, vandaar dat we veel aandacht besteden aan een goede samenwerking. Ook proberen we ouders weer meer bij de school te betrekken na alle lockdowns. Het is ons doel dat ouders hun kinderen vol vertrouwen naar onze school brengen.

Jitsui: In principe brengen we elkaar overal van op de hoogte, maar we hebben wel ieder een eigen focus. Ik doe vooral de dagelijkse concrete werkzaamheden en personeelszaken, Conny houdt zich meer met het beleid, de financiën en externe contacten bezig. 

Conny: Jitsui is heel gestructureerd en rustig. Ook al komt er veel op haar af, dan nog heeft ze overzicht. Personeel staat bij haar op nummer 1 en dat past goed bij de missie van de school. Al onze gesprekken gaan over hoe wij de leerkrachten kunnen faciliteren om te doen waar ze goed in zijn. Bij alle veranderingen denkt Jitsui na over de gevolgen voor leerkrachten. Ook bedenkt ze heel leuke en ontspannende dingen voor onze studiedagen. Ze kan onze medewerkers goed vertroetelen. We werken nog maar kort samen, maar ik heb al gezien dat ze zorgt dat iedereen zich hier gezien en gehoord voelt. 

Jitsui: Conny heeft heel veel kennis, ik kan haar alles vragen. En ze heeft altijd goede en leuke ideeën. Heel creatief en innovatief. Volgens mij heeft ze nooit géén ideeën, ze staat altijd aan. Door haar ervaring brengt ze kennis mee én blijft ze innoveren. Zo zorgt ze telkens voor verdieping in het onderwijs. Ze heeft veel structuur gebracht in de werkzaamheden van een directeur op deze school. Dit geeft mij veel houvast. Conny is minder goed in op tijd komen. Dat is geen gebrek aan planning of interesse, maar als zij een gesprek belangrijk vindt, dan kapt ze dat niet af wegens een volgende afspraak. 

Conny: Jitsui is net begonnen als locatiedirecteur en is daardoor nog vooral bezig met de waan van de dag. In de toekomst – en dit heeft ze zelf ook al benoemd – is het goed als ze meer overstapt op de doe- en oppakmodus. Het is onze wens om meer aanmeldingen van kleuters te krijgen, hier bedenken we mooie plannen voor. 

Jitsui: We hebben een gedeelde passie: reizen met de camper. Omdat we ons dan vrij voelen en dicht bij de natuur zijn. Maar er is ook een groot verschil. Conny heeft een kat en ik een hond. Maar mijn hond is net een kat, hoor. Hij ligt alleen maar lekker te slapen. Tot we gaan eten, dan wil ie aandacht. En dat doet Conny’s kat dan ook weer.

IKC Zeven Zeeën

School: IJdoornschool

Directeur: Sanne Vernet

Adjunct: Ruud Terweij

Sanne: Ruud is enthousiast, sociaal en vrolijk. Hij houdt van lijstjes afwerken, pakt taken snel op en wil ze ook snel aftikken. Het liefst dezelfde dag nog. En hij investeert in relaties. Zo nodigde hij mij vlak voor onze eerste werkdag samen uit voor een ‘first date’. Hij wilde mij als persoon leren kennen zonder het meteen over werk te hebben. Voordat we het wisten zaten we vier uur later nog in het restaurant. Dat zegt wel wat, vind ik.

Ruud: Ik zie in Sanne de juiste combinatie tussen empathie en zakelijkheid. Ze luistert naar het team, maar is ook niet te beroerd om duidelijk aan te geven welke koers we varen. Het is fijn om met Sanne te werken omdat ze veel ervaring heeft op deze school. Ze was eerst leerkracht, toen IB’er, later adjunct en nu schoolleider (directeur vindt ze een stom woord). 

Sanne: Ik zat in de sollicitatiecommissie van Ruud. We kozen voor hem vanwege zijn enthousiasme voor het vak. En ook omdat hij al met onze doelgroep gewerkt heeft en direct doorhad met welke problematiek we op deze school te maken hebben. We zochten iemand die de uitgezette koers verder kon uitbouwen en zagen dat Ruud dat in zich heeft.

Ruud: We merken dat we veel hetzelfde willen en denken. Tijdens onze ‘first date’ bestelden we allebei saté met cola zero. Dat is toch toevallig? Ook houden we allebei ontzettend van hard werken. Het is onze uitlaatklep. Ze vertelde bijvoorbeeld in het restaurant dat ze in verwachting is en dat ze zich bezwaard voelt om vanaf februari vier maanden met verlof te zijn. Ze vindt het vervelend dat ze mij dan ‘alleen’ moet laten. Maar het komt helemaal goed. En wat is er nou belangrijker dan nieuw leven? 

Sanne: Ruud ziet er gevaarlijker uit dan hij is. Hij zit vol tatoeages. Sommige zijn teksten die je niet direct bij hem verwacht zoals Naughty by nature. Maar eigenlijk staat dat voor zijn drang om altijd te kijken of dingen anders en beter kunnen en daar is niks mis mee. Integendeel!

Ruud: Behalve Sannes liefde voor cola zero heeft ze nog een craving. Op haar bureau staat altijd een pak hagelslag waar ze tien keer per dag een handje uit schudt. Maar voor haar energielevel heeft ze dit absoluut niet nodig. Ze is onvermoeibaar.

IJdoornschool

School: Kindercampus Mokum

Directeuren: Mirjam Bremer en Peter Snijders

Mirjam: We willen van Kindercampus Mokum vooral een fijne werkplek maken, zowel voor medewerkers als voor kinderen. Op alle vlakken gaan we uit van een community. We doen het echt samen. We hebben aandacht voor de kwaliteiten, talenten en affiniteiten van onze medewerkers. Kindercampus Mokum wordt een grote school waar we graag het kleinschalige gevoel willen behouden. Iedereen wordt hier gezien en gehoord en we proberen voor iedereen de juiste doorgroeimogelijkheden te creëren. 

Peter: Mirjam richt zich vooral op inhoud en kwaliteitszorg. Dat zijn haar sterke punten. Ik houd me vooral bezig met de organisatie en communicatie. De begeleiding van het team en de financiën doen we samen. We nemen de tijd om onderling voldoende te communiceren. Dat is echt noodzakelijk bij een beginnende school met een snel groeiende onderbouw. Ook staan we beiden momenteel nog minimaal een dag per week voor de klas. 

Mirjam: We werken al zo’n twintig jaar samen. Eerst als collega-(vak)leerkrachten. Toen als IB’er en leerkracht, later beiden als IB’er en weer later als adjunct en waarnemend directeur. Vervolgens hebben we samen gesolliciteerd op de functie van directeur voor OBS De Piramide in de wetenschap dat we na een paar jaar met Kindercampus Mokum konden beginnen. 

Peter: We zijn totaal verschillend. Mirjam bedenkt de plannen, is een echte innovator. Ik ben degene die dat dan in de praktijk probeert te brengen. Mirjams bureau ziet er altijd uit alsof er een bom ontploft is, dat van mij is op het autistische af geordend. Ik ben een generalist, Mirjam een specialist. En als ze ergens nog geen specialist in is, dan wordt ze dat heel snel. Als ze iets ziet, wil of moet, dan duikt ze er vol overgave in. Er is niks dat zij niet kan. We kunnen ons allebei druk maken om onze eigen zorgen die de ander met gemak bagatelliseert. We houden elkaar scherp en kennen elkaar door en door. Er is weinig dat we niet tegen elkaar durven te zeggen. 

Mirjam: Peter heeft een geheime liefde voor Duitse schlagers en andere foute muziek. En zijn vrije dagen brengt hij het liefst in pyjama op de bank door. Dan kijkt hij series en laat hij Thuisbezorgd langskomen.

Peter: Mirjam is vaak op een festival en in de sportschool te vinden. Ook volgt ze een never ending dieet. Waarom, denk ik dan. Elke dag heeft ze van die bakken konijnenvoer op haar bureau staan. Maar zet ik een pot snoep aan de andere kant, dan gaat die leeg en blijft de gezonde bak dicht. Ze is een echte zoetekauw. En ze is veel meer ‘born to be wild’ dan je op het eerste gezicht zou zeggen. 

Kindercampus Mokum

De HR-professionals Amsterdam hebben zich verenigd in een bestuur overstijgend netwerk om gezamenlijk te werken aan het zichtbaar maken en het versterken van de ontwikkelmogelijkheden van leraren. Ze hebben in een aantal bijeenkomsten kennis, ervaringen en inspiratie uitgewisseld. Vanaf 2020 wordt vanuit het project samen met hen gewerkt aan complexe vraagstukken. We noemen hier met name de ambitie om schoolontwikkeling en personeelsontwikkeling (loopbaanperspectieven en ontwikkelingsgerichte werkomgevingen) op elkaar af te stemmen. Op die manier willen we inkleuring geven aan het beroepsbeeld van de leraar. Hier komen vanaf 2020 twee trajecten uit voort: een loopbaanoriëntatietraject voor leraren en de ontwikkeling van een analyse-instrument op het gebied van bovenstaande thema’s voor scholen en besturen binnen het netwerk.

Behouden, binden, boeien

“Ik werk sinds twee jaar voor Innoord als Manager HR&Academie. Daarvoor had ik verschillende functies als operationeel en HR-manager in het bedrijfsleven. Innoord heeft de keuze gemaakt om invulling te geven aan het strategisch HR-beleid, wat past bij de koers van de organisatie, en dat juich ik van harte toe. Hierdoor hebben wij goed inzicht in de personele vraagstukken die de visie van de organisatie oproept en kunnen hier proactief op anticiperen. Met daarbij als belangrijkste taak: Mensen behouden voor je organisatie. Zij zijn ons kapitaal. Onze medewerkers moeten we continue blijven binden en boeien. Juist in het onderwijsveld is dat heel belangrijk. Er is een groot tekort aan leerkrachten. Iedereen willen we graag behouden voor het onderwijsveld, en voor de stad Amsterdam.”

Het netwerk

“We komen ongeveer vijf keer per jaar bij elkaar om met elkaar uit te wisselen. Soms zijn er interessante sprekers of presentaties, maar vaak ook praten we aan de hand van een HR-thema met elkaar over zaken waar wij in de praktijk tegenaan lopen. We hebben het over ons medewerkersbeleid. Dat zijn onze leerkrachten, maar ook ondersteuners, onderwijsassistenten en administratieve krachten nemen we mee in onze gesprekken en onze plannen. Iedere medewerker verdient een loopbaanontwikkeling die bij hem of haar past. Ons netwerk bestaat intussen uit een vaste harde kern van ongeveer acht besturen. Het zou mooi zijn als er nog meer besturen aansluiten, want er is veel te halen in het netwerk. Iedereen heeft het druk, maar het is beslist de moeite waard om hier tijd voor vrij te maken. Er is heel uiteenlopende expertise aanwezig in ons gezelschap. Daar kunnen we allemaal van profiteren.”

Motivatie

“Een belangrijke drijfveer voor iedere professional. We praten er dan ook vaak over hoe we dat in het onderwijs kunnen doen. Het is van belang om je medewerkersstrategie in lijn te brengen met de visie van jouw organisatie. Zorg dat je precies weet wie er werken in jouw organisatie. Ken je mensen, ken hun talenten. Daarop kun je je beleid uitstippelen voor de nabije en verdere toekomst. Daarmee kun je medewerkers in hun kracht zetten. En dat komt ook de leerlingen ten goede – en daar doen we het uiteindelijk allemaal voor.”

Persoonlijke ontwikkeling

“In een organisatie hoort continu aandacht te zijn voor de ontwikkeling van de medewerker. Als je net van de pabo komt, ben je er nog niet als leerkracht. Je wilt misschien ook niet je hele leven alleen maar voor die klas staan. Binnen Kleurrijk Beroep is er veel aandacht voor professionele ontwikkeling van onze mensen. Ik zou het mooi vinden als we daar ook nog wat meer persoonlijke ontwikkeling aan toe zouden voegen. Zo geef je mensen handvaten om te ontdekken wie ze eigenlijk zijn voor die klas. Kunnen ze zichzelf zijn? En wat voor effect heeft dat op hun leerlingen? In welke rol voelen ze zich het prettigst, en presteren ze optimaal? Dat soort inzichten kan uitval later in een carrière voorkomen. In het onderwijs zie je soms dat mensen na een jaar of twintig ineens twijfelen of het vak nog wel iets voor ze is. Het is belangrijk om ze continu in hun kracht te zetten. Daar moet je als organisatie proactief mee aan de slag. Dat voorkomt dat mensen vroeg of laat afbranden.”

De leerkracht centraal

“Om de leerkracht draait het op dit moment. Dat moeten we ons als werkgever realiseren. Willen we ze behouden voor het onderwijs, dan moeten we zorgen voor de juiste werkplek voor iedereen. De wens van de leerkracht is leidend in een arbeidsmarkt met tekorten. Soms zal iemand uiteindelijk beter gedijen op een ander soort school of binnen een ander bestuur. Dat moeten we met elkaar faciliteren. Als zo’n waardevolle kracht maar behouden blijft voor het onderwijs, voor de stad Amsterdam. Dat is één van onze gemeenschappelijke delers.”

Sluit je aan!

“HR-professionals die nog niet meedoen aan ons netwerk, wil ik hierbij van harte uitnodigen om zich aan te sluiten. Als HR-professional heb je vaak een bijzondere en soms solistische positie binnen een schoolbestuur. Je hebt niet altijd naaste collega’s om mee te sparren. En dat kan in dit netwerk wel. Dat is heel waardevol. Ik zie hoe andere besturen het aanpakken, en dat is leuk om te delen. Het is verfrissend om kennis te nemen van een andere aanpak, een ander standpunt. Van harte welkom!”

Innoord

School: Montessori Kindcentrum Oostzanerwerf

Directeur: Maite Merk en Arie Wim Kars

Adjunct: Diana Comello

Maite: Arie Wim weet echt alles van muziek. En niet alleen van vroeger, maar ook van nu, het is bijna irritant. Hij gaat naar Pinkpop en Lowlands en fietst zo vaak mogelijk van zijn huis in Hoorn naar Montessori Kindcentrum Oostzanerwerf in Amsterdam-Noord. Heel soms is Arie Wim wat kort door de bocht, maar daar mag ik ook gewoon iets van zeggen. Eerst is hij het dan niet met me eens, maar later vaak wel. Hij vindt het moeilijk om dingen los te laten. Hij delegeert wel, maar is dan alsnog graag overal van op de hoogte. Hij is extreem betrokken.

Arie Wim: Diana gaat altijd voor een 12, zelfs een 11 is niet goed genoeg voor haar. Ze heeft een fantastisch handschrift en een heel mooie bril die ze weigert te dragen. Elke dag rond lunchtijd stalt Diana een hele groentewinkel uit op tafel. Ze houdt van gezond eten en sporten. Diana doet wat ze zegt en zegt wat ze doet. We zijn alle drie niet vies van een uitdaging. We hebben een groot hart voor kinderen, zijn positief ingesteld en zien vooral kansen.

Arie Wim: Maite kan heel uitgelaten zijn, is dol op personeelsfeestjes. Ze heeft de grootste auto van heel Innoord. Wel met een dik kussen op de bestuurdersstoel en klosjes op de pedalen, anders komt ze er niet bij, haha! Ik vertrouw haar blindelings en kan bij haar volledig mezelf zijn.

Diana: We werken heel harmonieus met elkaar samen, vol humor en vertrouwen. We zijn altijd beschikbaar voor de ander. Ook zijn we scherp op elkaar. Zo stuurt Arie Wim of Maite mij weleens naar huis als hij of zij ziet dat het ver na werktijd is. Verder zijn we alle drie behoorlijk perfectionistisch. Ik ben benieuwd of Maite de boel georganiseerd in de soep kan laten lopen. Het zou goed zijn als ze dat zou kunnen. En Arie Wim heeft soms een té groot onderwijshart waardoor hij het moeilijk vindt om een grens te trekken in bepaalde situaties. 

Arie Wim: Ik ben dankbaar dat ik de directie van Montessori Kindcentrum Oostzanerwerf samen met twee vrouwen vorm omdat het team ook grotendeels vrouwelijk is en we elkaar goed aanvullen. We willen de leerlingen hier de best denkbare kansen bieden. Belangrijk daarbij zijn rust, veiligheid, stabiliteit, onderwijs van goed niveau en vooral plezier!

Montessori Kindcentrum Oostzanerwerf

School: IKC NoordRijk

Directeur: Carola Siebeling

Adjunct: Mireille de Visser

Mireille: ‘We zijn heel lekker van start gegaan, in de nulweek hebben we veel zaken opgepakt met het team en deze daarna geëvalueerd tijdens de eerste teamvergadering van het schooljaar. We nemen de goede dingen mee en nemen afscheid van dingen die werkdrukverhogend zijn. Input van het team is daarbij heel belangrijk. We hebben beiden weinig met hiërarchie en proberen echt naast het team te staan, ze te faciliteren zodat zij hun werk goed kunnen doen.’

Carola: ‘Ja, we hebben bijvoorbeeld kritisch naar de jaarplanning gekeken en geprobeerd alle overbodige zaken weg te halen zodat de werkdruk van ons team een stuk lager wordt. Op deze manier proberen we de focus op het lesgeven te leggen. Niet meer elke week een avond op school aanwezig hoeven zijn, dus.’ 

“Carola houdt zicht op de kwaliteitscyclus en de uitvoering van het jaarplan en ik houd me meer met de organisatorische en uitvoerende taken bezig”

Mireille

Mireille: ‘Verder hebben we natuurlijk onze eigen taken zo goed mogelijk verdeeld. Carola en ik zetten samen de grote lijnen uit. We hebben een duidelijke taakverdeling. Zij houdt de kwaliteitscyclus in de gaten en ik meer de organisatorische en uitvoerende taken. 

Carola: ‘Mireille is heel leergierig en weet goed wat ze wel en niet wil. Maar ze vraagt soms wel te veel van zichzelf. Ze werkt keihard en moet haar grenzen goed bewaken. Ze houdt graag de controle en vindt het niks als mensen hun afspraken niet nakomen. Ik wil ook liever dat iets vandaag gedaan wordt in plaats van morgen, maar het is en blijft maar werk, hè. Morgen is er weer een dag en 100% haal je nooit.’

Mireille: ‘Carola kan inderdaad beter dingen loslaten dan ik. Dat zal haar (levens)ervaring zijn. Die ervaring zorgt er ook voor dat ze erg efficiënt werkt. Ze houdt niet van “achteruit” vergaderen. Ze kijkt altijd vooruit en wil systemen en patronen graag verbeteren. En ze neemt een bepaalde energie mee waarmee ze mensen op hun gemak stelt en een goede sfeer weet te creëren.’

Carola: ‘Mireille werkt minstens zo efficiënt als ik, maar is bedachtzamer en let meer op details. En daardoor vullen we elkaar dus goed aan. Een andere overeenkomst is dat we beiden allergisch zijn voor troep. De school moet een veilige, schone en mooie plek zijn waar iedereen zich prettig voelt. We werken ook steeds meer samen met de medewerkers van de opvang waarmee we het pand delen. En we draaien mee als pleinwacht zodat we alle leerlingen goed kunnen leren kennen. Ook hebben we ons bureau naar beneden verplaatst zodat het voor iedereen gemakkelijker is om naar ons toe te komen.’ 

IKC NoordRijk

Wanneer en hoe wist je dat je het onderwijs in wilde?

Als kind speelde ik al schooltje, ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets anders heb willen doen. Ik was 19 jaar toen ik begon en werk na 48 jaar nog steeds met veel plezier in het onderwijs. Mijn drijfveer is in de loop der tijd wel veranderd. Vroeger koos ik voor dit beroep uit een soort ideaal. Ik ging ze alles leren wat ze moesten weten. Nu is het meer: wat fijn om kinderen te leren leren. Om te voldoen aan hun onderwijsbehoeftes. De wereld van kinderen is ook groter geworden. Vroeger was de kleuterschool de eerste stap in het loskomen van het gezin. Toen waren er nog geen crèches of peuterspeelzalen. 

Hoe ben je bij Innoord terechtgekomen?

Ik ben begonnen op een school in het centrum. Daar was ik kleuterleidster en hoofdleidster. Vervolgens gaf ik les in Heiloo. Daar ben ik ook directeur geweest. Ook heb ik nog een tijdje op een school met een kinderleefkringhuis gewerkt. En daarna nog in Amsterdam-West en Zuidoost. Toen ik vervolgens directeur was in Heerhugowaard heb ik een studie tot intern begeleider gevolgd. Hiervoor liep ik stage op OBS De Weidevogel, maar toen hier een leerkracht voor groep 3 gezocht werd heb ik mezelf aangeboden. Dit is mijn vierde jaar in deze groep. Ernaast ben ik taalcoördinator en zit ik in de GMR. 

Wat is de grootste verandering in al die jaren?

Zonder twijfel de manier waarop we digitalisering toepassen in onze lessen. Soms vind ik dit een vooruitgang, maar soms gaan we in mijn ogen te ver. Gelukkig kun je in groep 3 niet om het werken met schriftjes heen. De maatschappij is ook veranderd in de loop der jaren. Omdat er elke dag zo veel informatie op iedereen afkomt leer ik mijn leerlingen ook hoe ze daar het beste mee om kunnen gaan. Is dit feit of fictie? Hoe kan je dat zelf onderzoeken? 

Wat is het mooiste dat je in je loopbaan hebt meegemaakt tot nu toe?

Vroeger had ik een eigen Tjalk waarmee ik ook kon zeilen. Toen ik in Heiloo werkte gebruikte ik die om de leerlingen mee op schoolreisje te nemen. We voeren dan naar het Poppenspel in Uitgeest. Totaal niet ver maar de kinderen vonden het reuze spannend en oud-leerlingen hebben er nog altijd fijne herinneringen aan. 

Wat ga je het meest missen als je ooit echt met pensioen gaat?

Vooral het bijblijven. Kinderen weten altijd zulke wijze vragen te stellen, dat houdt mij ook scherp. Als een leerling vraagt of een juffer een libellesoort is of dat een libelle een juffersoort is dan triggert mij dat en zoek ik het direct uit. Zoiets gebeurt in het onderwijs elke dag. Thuis wat minder, vrees ik. 

Waarom zouden mensen voor het basisonderwijs moeten kiezen?

Je leert continu bij en blijft jong van geest. En het is mooi om mee te maken dat kinderen minder afhankelijk worden van volwassenen als ze leren lezen, als ze zelf informatie kunnen vergaren. Ook blijft het een mooie uitdaging om de dagelijkse gang van zaken in een klas te combineren met je eigen creativiteit, om aan elke les een eigen draai te geven. Dat heb je toch nergens, die vrijheid? 

OBS De Weidevogel