Ik heb 28 jaar in de media gewerkt, onder andere bij sales, marketing en communicatie. Het onderwijs trok me al heel lang, maar ik wist nooit in welke rol ik mezelf dan zag. Ik dacht namelijk dat je voor de klas moet hebben gestaan om directeur te kunnen worden. Maar in een gesprek met een coach kwam ik erachter dat dat niet per se noodzakelijk is. 

Ik besloot mee te lopen op een school van Innoord en merkte al snel dat je als directeur aan de knoppen draait voor leerlingen, leerkrachten en ouders en dat ik in die functie dus heel goed het verschil kan maken voor deze gouden driehoek. Niet lang daarna ben ik met de schoolleidersopleiding begonnen. Het was een heel druk jaar waarin ik mijn baan, mijn studie en het stagelopen combineerde. 

De overstap van het bedrijfsleven naar het onderwijs vond ik moeilijk. Niet dat ik ooit aan mijn keuze getwijfeld heb, maar mijn overstap heeft bijvoorbeeld ook heel veel invloed gehad op mijn gezin. Ze zagen me het afgelopen jaar nauwelijks. Daarnaast heb ik mijn bedrijfsauto ingeleverd, ben ik minder gaan verdienen en heb ik mijn vrienden minder kunnen zien. Ik zou anderen dan ook aanraden om omscholen niet te onderschatten en een coach in de arm te nemen. 

Maar ik ben ervan overtuigd dat je als zij-instromer met leidinggevende ervaring enorm waardevol kunt zijn voor het onderwijs. Je kunt sneller door organisatiestructuren prikken, minder snel accepteren dat iets nou eenmaal zo gaat omdat je weet dat het ook anders kan en daarmee ook mensen verrassen. Je kunt de kwaliteiten van je team zien en eruit halen. Onderwijsmensen zijn zo gemotiveerd, je zou gek zijn als je die inzet niet benut. 

Op mijn eerste dag bij OBS IJplein dacht ik: ben ik wel de juiste persoon om deze school met deze leerlingen te leiden? Maar ik heb besloten om me volledig op deze kinderen te focussen, ik ga de barricades voor ze op. Mijn rol als directeur is hier zo impactvol! 

Ik geniet ervan om met het team samen te werken. Ik sta wel aan het roer, maar als de anderen er niet zijn, dan dobbert het schip gewoon rond. De grote cruiseschepen draaien hier voor de deur altijd een rondje op het IJ, maar de kapitein van zo’n groot schip kan echt niet zonder de sleepboten van de havendienst. Dat is hier net zo. Ik kom geen directeurtje spelen, ik wil er écht voor iedereen zijn. Het doet me goed dat dit al gezien wordt. Er hangt al een prachtig hartje op mijn prikbord dat door een leerling geknutseld is. 

OBS IJplein

Liz Hill is intern begeleider op OBS De Weidevogel.

Het begin

Ik ben begonnen toen mijn zoon naar de basisschool ging. Daarvoor had ik totaal geen interesse in het onderwijs. Mijn moeder werkte in het onderwijs en ik had altijd gezegd dat ik nooit zou gaan doen wat mijn moeder deed. Vervolgens gaat je kind naar school en dan wordt het onderwijs toch wel interessant. En dat was mijn motivatie om aan de Pabo te beginnen. Tijdens mijn laatste jaar van de opleiding kon ik al bij OBS Twiske terecht. Zo ben ik bij Innoord binnengerold.

Hierna ben ik wegens leerkrachtenoverschot (iets wat wij ons niet meer kunnen voorstellen in deze tijd) ook werkzaam geweest bij twee andere scholen van Innoord. Toen er weer een vacature op OBS Twiske was ben ik daarvoor gevraagd en meteen teruggegaan omdat OBS Twiske voor mij als basis voelde. Na een tijdje wilde ik iets anders gaan doen. Ik wilde meer achter de schermen gaan werken en zocht meer verdieping in mijn werk.

De overstap

Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben naar de directeur gegaan om te zeggen dat ik intern begeleider wilde worden. Alles was bespreekbaar waardoor dit ook niet moeilijk was om aan te geven. Op OBS Twiske was helaas geen vacature waardoor de directeur samen met mij actief heeft gezocht. Ik vond het heel fijn om dit met de directie te kunnen delen en bespreken. Er zit ook helemaal geen gêne achter om aan te geven dat je wilt wisselen van school. Het gaat immers om je eigen persoonlijke ontwikkeling. Ik ging er altijd vanuit dat mensen alleen interne mobiliteit aanvragen als het niet goed gaat op het werk. Achteraf had ik daar dus een heel verkeerd beeld bij. Interne mobiliteit betekende voor mij namelijk dat ik op een werkplek terechtkwam binnen hetzelfde vertrouwde bestuur met een andere functie die mij de voldoening kon geven die ik zocht. Waarom zou je jezelf de mogelijkheid ontzeggen om te kunnen groeien? Op het stafbureau had ik een heel fijn gesprek met Innoords recruiter, Victoria, die mij koppelde aan OBS de Weidevogel. Vanuit Innoord werd er geregeld dat ik een passende opleiding kon volgen en ik kon het volgende schooljaar meteen aan de slag.

De nieuwe situatie

Het is wel aanpoten en het is zwaarder dan ik vooraf had gedacht, maar nog steeds ben ik blij met mijn beslissing om interne mobiliteit aan te vragen en daarom raad ik het iedereen aan om dit te doen als dit door je hoofd spookt. OBS De Weidevogel  is een fijne, kleine school met een klein team waardoor ik meteen met mijn vragen bij iedereen terecht kan. Doordat het een klein team is, komen de dingen ook wat sneller op mijn bordje te liggen, maar dat is ook de charme van zo’n kleine school. En aan andere kant leer ik het beste door te doen. Het werk vind ik heel erg leuk en heel divers. Ik leer er elke dag wat bij, geen dag is hetzelfde. Never a dull moment!

Innoord

Tineke Poel – de Waart is leerkrachtondersteuner(/leertuincoördinator) op Daltonschool De Poolster én op Daltonschool IKC Zeven Zeeën. 

De aanleiding

Na mijn opleiding heb ik 10 jaar in de kinderopvang gewerkt. Toen werd ik gevraagd voor een baan in het bedrijfsleven. 13 jaar ben ik die uitdaging aangegaan maar het werken met jonge kinderen lonkte. Ik heb open sollicitaties verstuurd naar diverse scholen in Amsterdam-Noord en werd uitgenodigd om te komen werken op de toenmalige Dorus Rijkersschool.  Na 3 maanden ben ik overgestapt naar De Poolster, en daar werk ik al 21 jaar met veel plezier. Ik heb 15 Jaar samengewerkt met collega Fatima in een kleuterklas, schakelklas en instroomgroep. Na veel verschillende rollen binnen het onderwijs ben ik de uitdaging aangegaan om van de buitenruimte een leertuin te creëren. Mijn directeur, Conny van Coesant, is altijd op zoek naar vernieuwing en uitdaging, en dat draagt ze ook over op haar team. Zo heb ik de kans gekregen om van mijn hobby mijn werk te maken. Werken met leerlingen in de natuur is geweldig! Maar vanwege het lerarentekort sta ik toch weer drie dagen voor de klas, 1dag op de Zeven Zeeën en 2 dagen op De Poolster.

De voordelen

Ik werkte al jaren op De Poolster toen Conny van Coesant (bovenschools directeur van De Poolster en IKC Zeven Zeeën) me vroeg om ook bij IKC Zeven Zeeën te komen werken. Bij beide scholen ondersteun ik niet alleen de leerkrachten maar heb ik ook (mede) de leertuin opgezet. Op De Poolster staat de leertuin standaard op het keuzebord van de kleuters. De leerlingen krijgen  samenwerk opdrachten mee en helpen mee met het onderhouden van de tuin. Het fijne van op twee scholen werken is dat ik veel collega’s heb om mee te sparren. En de ideeën die ik op de ene school opdoe, kan ik weer gebruiken op de andere. Al zijn het wel twee scholen met een eigen identiteit. Doordat de Zeven Zeeën een zusterschool is van De Poolster kan er veel informatie uitgewisseld worden. Hoe mooi zou het zijn als leerlingen van beide scholen met elkaar kunnen samenwerken? Dat levert nieuwe inzichten op. Een nadeel is dat je als medewerker van beide scholen veel informatie binnen krijgt en je  kunt (helaas) niet alle leerlingen 100% bedienen, je moet laveren.  

De adviezen

Als je van afwisseling houdt is het een goede keuze om op twee scholen te werken. Het kan echt een verrijking zijn. Wel is het belangrijk om je te realiseren dat je moet doseren. Je kunt niet alles op beide scholen doen. Bewaak dus je grenzen. Het is nuttig om gebruik te maken van je dubbelpositie, dus dat je alles wat je op de ene school leert meeneemt naar de andere school en vice versa. En profiteer bijvoorbeeld van de mogelijkheid om op beide scholen studiedagen te volgen. Maar neem je lesstof van de ene school niet klakkeloos over op de andere school, maar pas deze aan aan de leerlingen.

Innoord

Wat doet een ontzorgkracht?

In elke klas zitten kinderen die extra hulp kunnen gebruiken op het gebied van rekenen en taal. Als leerkracht kom je daar niet altijd aan toe en daarom zijn wij ontzorgkrachten er. In overleg met de leerkracht en IB’er schrijf ik een handelingsplan voor de leerlingen die extra begeleiding nodig hebben. Ik informeer de ouders over ons plan, vraag hen om toestemming en begeleid de kinderen. Na zes weken doe ik een evaluatie met de leerkracht, de leerling en de ouders. Om een doorlopende leerlijn te waarborgen ga ik met de leerlingen mee naar de volgende groep. Het verschil met een onderwijsassistent is dat een ontzorgkracht zelfstandig handelt en meer verantwoordelijkheid heeft voor de leerling. Daarnaast heb ik ook contact met ouders om de ontwikkeling te bespreken. Het verschil met een IB’er is dat die voornamelijk leerkrachten begeleidt en de interne en externe zorg coördineert.

Waar komt het idee van een ontzorgtkracht vandaan?

Conny van Coesant, de directeur van Daltonschool IKC Zeven Zeeën, is een tijd geleden met andere directeuren van Innoord naar Canada geweest om daar het passend onderwijs te bekijken. Een van de dingen die ze daar zag, was die extra persoon voor aanvullende steun buiten de klas op eigen niveau. Daltonschool IKC Zeven Zeeën heeft de mogelijkheid om ontzorgkrachten aan te nemen omdat het een school is met een zware weging. Dat houdt in dat er extra budget is omdat de leerlingpopulatie gemiddeld meer steun nodig heeft dan de leerlingen op sommige andere scholen.

Waarom is ervoor gekozen om ontzorgkrachten aan te stellen?

Je hoopt dat ieder kind mee kan komen met de klas. Maar sommige leerlingen kunnen niet optimaal groeien binnen alleen de klas omdat het aanbod niet altijd goed aansluit bij iedereen. Ontzorgkrachten bieden de lesstof op een andere manier aan, creatiever of praktischer. En het werkt, want ik heb onlangs een meisje begeleid dat niet wilde rekenen. Omdat we het speels aangepakt hebben (met bijvoorbeeld de active floor) komt ze nu huppelend de klas binnen. 

Wat vinden de leerlingen, leerkrachten en ouders ervan?

Ouders vinden het over het algemeen heel fijn dat iemand per individu kijkt waar groei mogelijk is. Leerkrachten zouden graag alle mogelijke hulp en zorg zelf bieden, maar omdat dat onmogelijk is zijn ze heel blij met de hulp van ontzorgkrachten. En de kinderen vinden onze hulp ook heel fijn, ze komen zelf naar me toe met zaken waar ze hulp bij nodig hebben.

Welke achtergrond moet je hiervoor hebben?

Ik studeer pedagogische wetenschappen aan de UvA. Een andere zorgkracht hier op school is een ervaren leerkracht, een andere heeft haar master onderwijswetenschappen afgerond en doet nu de deeltijd Pabo en de ander is een ervaren leerkrachtondersteuner. Ook als ik afgestudeerd ben wil ik leerlingen die vastlopen weer op gang helpen om ze te laten groeien en meer zelfvertrouwen te geven. Ik wil leerlingen blijven volgen, dus niet alleen met diagnostiek en beleid bezig zijn. 

Daltonschool IKC Zeven Zeeën

Onno van Griethuijsen is derdejaars student aan de Pabo en loopt stage in groep 7 op IKC Noordrijk. Bij wijze van bijbaan werkt hij een dag per week als klassenassistent op OBS De Vier Windstreken. 

De aanleiding

Vorig schooljaar liep ik met veel plezier stage op OBS De Vier Windstreken. Toen kwam de vraag of ik het laatste blok als onderwijsassistent aan de slag wilde. Het beviel me zo goed om tijdens mijn studie al in het onderwijs te werken dat ik begin dit schooljaar zelf gevraagd heb of ik een dag per week als klassenassistent mocht verdergaan. 

De invulling

Op maandag en dinsdag loop ik stage, op woensdag en vrijdag ga ik naar school en op donderdag werk ik. Het is veel en druk, maar met een goede planning kom ik een heel eind. En in het weekend ben ik altijd vrij, dus ik heb een duidelijke routine. Tijdens mijn stage doe ik opdrachten zoals een individueel handelingsplan schrijven, een lessenreeks geschiedenis geven en extra aanbod bieden op het gebied van rekenen. Op mijn werk doe ik wat de leerkrachten mij vragen. Dat varieert van Bouw-lezen met groep 2 tot extra instructie voor groep 8. 

De voordelen

Het enige nadeeltje dat ik ervaar in deze constructie is het verschil in vrijheid en verantwoordelijkheid tussen de twee rollen. In mijn werk kan ik meer zelf bepalen dan tijdens mijn stage. Maar dat weegt niet op tegen alle voordelen. Tijdens mijn werk doe ik ervaring op die ik tijdens mijn stage weer kan toepassen. En het verdient ook een stuk beter dan mijn vorige bijbaantje in een supermarkt. Maar het belangrijkste vind ik dat wij als Pabostudenten scholen uit de brand kunnen helpen door een bijbaan in het onderwijs te zoeken. We kunnen niet alle gaten opvullen, maar wel een bijdrage leveren aan het verlagen van de werkdruk. Vandaar dat ik iedereen op mijn opleiding aanspoor hetzelfde te doen. Twee klasgenoten doen het inmiddels ook en hopelijk volgen er meer.

Innoord

Barbara van Schaik is leerkracht op SBO Universum. Hiervoor stond ze 12 jaar op OBS De Klimop voor de klas.

De aanleiding

Ik werkte twaalf jaar lang met veel plezier als leerkracht op OBS De Klimop. Eerst in groep 6, toen groep 5, toen groep 4 en vervolgens groep 3. Het was mijn grote wens om met kleuters te werken, maar dat was bij OBS De Klimop helaas niet mogelijk. Toen OBS De Klimop ging verhuizen en ook van naam (OBS Blijhaven) en onderwijsconcept (OGO) wisselde, was dat voor mij een mooi moment om eens rond te kijken binnen Innoord. Ik wilde niet weg bij Innoord want ik voel mij erg gewaardeerd. Daarnaast biedt Innoord veel extra’s aan hun personeel zoals inspiratiemiddagen en stichtingsbrede leerteams. 

De aanpak

Ik twijfelde tussen SBO Universum, IKC Overhoeks en Daltonschool De Poolster. Bij de eerste twee scholen heb ik op eigen initiatief een dagje meegelopen om de sfeer te proeven. Beide scholen spraken mij erg aan maar vooral op SBO Universum gaf het team mij gelijk hetzelfde warme gevoel als op OBS De Klimop. Daarnaast leek het speciaal basisonderwijs mij een mooie, nieuwe uitdaging. Toen ik daar een kleuterklas kon krijgen, hebben Harmien van SBO Universum en Paul van OBS De Klimop de HR-afdeling op het stafbureau geïnformeerd. 

De overstap

Sinds begin dit schooljaar heb ik een kleine kleuterklas. Nu zijn het negen leerlingen en dat kan oplopen tot maximaal twaalf. De dagstructuur is hetzelfde als op mijn oude werkplek. De kinderen vangen wij tijdens de pauzes zelf op, zodat ze zo weinig mogelijk verschillende gezichten voor de klas zien. Op SBO Universum loopt er veel extra ondersteunend personeel in de rondte. Zo heb ik altijd een onderwijsassistent in de klas en krijgen de leerlingen hier ook logopedie en/of fysiotherapie. Het gebeurt zelfs dat gezinsbegeleiders die de kinderen thuis helpen, ook op bezoek komen. 

De terugblik

Ik ben ontzettend blij dat ik deze stap genomen heb. Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Het was niet nodig om bijscholing te volgen voor de overstap naar het SBO. Wel wil ik graag een cursus volgen over bijvoorbeeld autisme, leer -en gedragsproblemen. Zo heb ik laatst een jongetje dat nooit sprak, aan het praten gekregen. Dat zijn kleine stapjes waar ik héél blij van wordt. Ik fiets elke werkdag met veel plezier naar mijn werk en ga met een voldaan gevoel naar huis. Als je zelf ook binnen Innoord wil switchen van school, raad ik je aan om de vacatures in de gaten te houden. Maar ook zonder vacature is er vaak wel ruimte om over te stappen. Breng wel altijd jouw directeur op de hoogte van jouw wensen en plannen.

Innoord

Kelvin Kuiper (leerkracht groep 6-8, 24 jaar, Kindercampus Mokum) werkte al bij Innoord en heeft ervoor gezorgd dat Mireille Jonk (leerkracht, groep 6-8, 34 jaar, Kindercampus Mokum) onze nieuwe collega is geworden. Samen vertellen ze hoe dat ging.

Kelvin

Ik werk sinds augustus 2022 als leerkacht op KIndercampus Mokum, vers van de deeltijd iPabo. Ik koos specifiek voor deze school omdat ik geloof in gepersonaliseerd leren en graag wilde werken op een school waarvan het gebouw hierop aangepast is. En daarnaast vind ik het fijn dat nog niet alles uitgekristalliseerd is en wij als team nog kunnen meebouwen aan het gepersonaliseerd onderwijs. Vlak na mijn start hier zag ik in de lerarenkamer de referralposter hangen. Sowieso leek het me al leuk om een studiegenoot hier naartoe te halen, maar de bonus zorgde voor een extra trigger.  

Mireille

Na elf jaar in de kinderopvang ben ik als leerkrachtondersteuner begonnen naast een studie aan de iPabo. Op de opleiding heb ik Kelvin en veel andere leuke klasgenoten leren kennen. Mijn laatste stage was op een school in Volendam waar ik ook woonde, dus hier ben ik blijven hangen. Ik zocht geen andere baan, maar vond het op Kindercampus Mokum vanwege het gebouw en onderwijsconcept wel heel leuk toen ik een keer kwam kijken. Dit sloot namelijk naadloos aan op een onderwijsvisie die ik op de opleiding zelf heb moeten ontwikkelen. Toen duidelijk werd dat de school waarop ik werkte mij niet in de bouw kon plaatsen waar ik graag wilde werken, ben ik toch op Kelvins verzoek ingegaan. Het is wel iets verder reizen, maar dat heb ik over voor de kansen die hier liggen. Ik weet nog dat een docent op de iPabo ons ooit waarschuwde: ‘Je bent nu net na je afstuderen een wilde gans, vol met ideeën. Zorg dat je niet vastroest, blijf je ontwikkelen en word geen tamme gans.’ Ik verwacht niet dat iemand op Kindercampus Mokum ooit een tamme gans wordt, want ieders input wordt meegenomen in de opbouw en vormgeving van dit mooie, nieuwe onderwijsconcept.  

Kelvin

De referralcampagne is een goede manier om aan nieuwe mensen te komen, want hij zette mij aan om dat extra stapje te zetten. En via-via nieuwe medewerkers werven werkt sowieso beter dan via een vacature op een website. Ik kon Mireille vol enthousiasme overhalen.   

Kindercampus Mokum

School: De Poolster

Bovenschools directeur: Conny van Coesant

Locatiedirecteur: Martine Koppers

Conny: Ik vind het belangrijk dat we als team en schoolleiding de Daltongedachte uitstralen. Dat de medewerkers dat wat ze hun leerlingen gunnen ook zichzelf gunnen. En voor de toekomst hoop ik dat iedereen hier op school het groepensysteem los durft te laten en zich in het toekomstige gebouw thuis voelt op de leerpleinen. Hiervoor is een team nodig dat elkaar vertrouwt en ondersteunt en waarin ieders talent gezien wordt.

Martine: Ik wil daar nog stabiliteit, saamhorigheid en het nieuwe gebouw aan toevoegen. Dat is wat ik ons team gun. Het is wel jammer om dit oude gebouw te verlaten, maar het begint ook wel een belemmering te vormen voor het verder ontwikkelen van onze visie. Onze kernwaarden zijn durven, dromen, denken, doen, delen. Allemaal met de D van Dalton. Alles volgt deze vijf kernwaarden, zoals onze regels, onze agenda en ons weekoverleg. 

Conny: Martine is de kapitein op dit schip. Ik hang daarboven en ben vooral bezig met innovatie en beleid. Als ik iets heb bedacht gaan we samen brainstormen en wanneer het praktisch wordt gaat Martine ermee aan de slag. 

Martine: Ik doe inderdaad alle praktische dingen en Conny de grote lijnen en het toekomstbeeld. Zij is daar de trekker van, maar uiteraard betrekt ze me overal bij. In mijn rol als locatiedirecteur kun je verzanden in de dagelijkse dingen. Conny zorgt ervoor dat ik ook over de grote lijnen na blijf denken, bijvoorbeeld op de studiedagen. 

Conny: Ik vind Martines manier van werken naar mij en de medewerkers heel fijn. Ze heeft een geweldige manier om belangrijke zaken op een eerlijke manier te benoemen. En het is fijn dat we samen kunnen lachen én huilen. We zijn alle twee heel open naar elkaar en het team. Martine heeft daarnaast een bijzondere manier waarop zij een vraag kan stellen die niemand zou stellen waardoor alles ineens veel duidelijker wordt. Zo’n vraag is kritisch, sturend en open tegelijk. Daar hebben we heel veel aan. Niet dat anderen de vraag niet durven te stellen, maar alleen Martine komt erop.

Martine: Conny is een oude rot in het vak. Maar absoluut niet oud. Waar haalt ze steeds weer de energie vandaan om de schouders eronder te zetten? Dat bewonder ik. En Conny ís Dalton, ze ís onderwijs. Ze heeft altijd een oplossing en geeft iedereen het gevoel dat je niets fout kunt doen. Hierdoor voel je je vrij, niet beperkt. We sparren veel, maar ze laat ons ook ons ding doen. Ze stuurt alleen bij om te voorkomen dat we onderuit gaan. 

Conny: Plannen is niet Martines grootste talent. De waan van de dag slokt haar vaak op, want ze lost graag dingen op voor mensen. Het team en de leerlingen gaan altijd voor, zelfs voor mij. Dan loop je het risico dat langetermijndingen blijven liggen. Maar door deze prioriteiten te stellen dragen alle collega’s haar wel op handen.

Martine: Op de ene dag dat zij alleen op De Poolster is en ik niet kan ze soms verbaasd zijn als iets anders gaat dan ze dacht doordat ik dat zo besloten heb. Afstand nemen vindt ze moeilijk. En afkappen trouwens ook. 

Conny: Ik vind het bijzonder dat Martine maar één soort thee drinkt, alleen brandnetel-citroengras. Deze neemt ze ook overal mee naartoe, zelfs op vakantie. En ze houdt maar niet op over haar verjaardag. Al ver van tevoren is ze daar zenuwachtig over. Zal iedereen zich wel aan haar verlanglijstje houden? 

Martine: Conny blijft stug uit ons oude koffieapparaat drinken terwijl we allang een betere hebben. Ze heeft ook moeite met dit gebouw verlaten vanwege de charme en de gezelligheid. Haar guilty pleasure is drop, zoet en zacht. En de planten hier op school geeft ze net zoveel aandacht als de leerlingen. Alle stakkers worden opgelapt, en met succes! Ze komt in de schoolvakanties zelfs terug naar school om ze met liefde te verzorgen. 

Daltonschool De Poolster

School: OBS Twiske

Directeuren: Arie Wim Kars en Maite Merk

Maite: De guilty pleasure van Arie Wim is patat, o nee: friet. En je moet hem echt geen rauwe tomaat geven, dat overleeft hij niet. Arie Wim weet echt alles van muziek. En niet alleen van vroeger, maar ook van nu. Hij gaat naar Pinkpop en Lowlands en fietst zo vaak mogelijk van zijn huis in Hoorn naar OBS Twiske in Amsterdam-Noord. Hij houdt enorm van grapjes maken, maar kan ook heel serieus zijn. Hij houdt van lekker eten en drinken én van zijn meisje. Partner of vriendin vindt hij stomme woorden. 

Arie Wim: Toen Maite en ik gingen samenwerken had ik een belangrijk verzoek voor haar: wees altijd eerlijk en zeg alles tegen me, ook kritiek. En dat doet ze gelukkig. Ze kan heel uitgelaten zijn, is dol op personeelsfeestjes. Ze heeft de grootste auto van heel Innoord. Wel met een dik kussen op de bestuurdersstoel en klosjes op de pedalen, anders komt ze er niet bij, haha! We zijn ook vast een grappig team om te zien, ik extreem lang en zij een stuk kleiner. 

Maite: Heel soms is Arie Wim wat kort door de bocht, maar daar mag ik ook gewoon iets van zeggen. Eerst is hij het dan niet met me eens, maar later vaak wel. Hij vindt het moeilijk om dingen los te laten. Hij delegeert wel, maar is dan alsnog graag overal van op de hoogte. Hij is extreem betrokken. Arie Wim is nogal lang van stof. Een briefing van hem duurt drie keer zo lang als die van mij. Hij vertelt er allerlei details bij. Als hij met pensioen gaat moet hij schrijver worden, vind ik.

Arie Wim: Ik ben dankbaar dat ik de directie van OBS Twiske samen met een vrouw vorm omdat het team ook grotendeels vrouwelijk is en we elkaar goed aanvullen. Ik ben intens blij met haar. Ik kan bij Maite zijn wie ik ben. Ik vertrouw haar blindelings en ze heeft mijn vertrouwen nog nooit geschaad.

OBS Twiske

School: De Taalschool

Coördinator: Bob van der Schaaf

Onderwijscoördinator: Vera de Groote

Bob: We zijn dit jaar als Taalschool gestart, nu een school speciaal voor nieuwkomers. Een mooi moment om kritisch te kijken hoe we alles organiseren en uitvoeren. De dingen die goed gaan bewaren we en de andere dingen proberen we te verbeteren. Zo willen we bijvoorbeeld dat het duidelijker en bekender wordt hoe de inschrijfprocedure verloopt. En we zoeken uit wat voor ons het beste leerlingvolgsysteem is.  

Vera: En we doen dit allemaal met z’n allen. Hierdoor worden veranderingen breed gedragen. Ik ben vanuit het Expertisecentrum waar ik als rekenspecialist en orthopedagoog werk gedetacheerd bij de Taalschool en werk hier één dag per week. Mijn focus ligt vooral op de grote lijnen. Bob houdt zich daarnaast ook met alle dagelijkse dingen bezig, zoals ziektevervanging, nieuwe leerkrachten aannemen, inrichting van de school, de begroting. We zijn net met twee groepen uitgebreid die met de bus vanuit hun opvanglocatie gebracht worden. We zitten nu op zeven groepen en komen al behoorlijk wat ruimte tekort voor de ondersteuning

Bob: Vera weet ontzettend veel, ze denkt snel, kan goed schakelen en heeft een prettige persoonlijkheid. (En dit vindt ze heel ongemakkelijk om te horen, haha) Zo heeft ze de studiedagen erg goed georganiseerd. We hebben vijf speerpunten opgesteld en vervolgens enkele daarvan geselecteerd om als eerste uit te werken. 

Vera: Bob is heel sterk in werken met mensen, mensen bij elkaar brengen. Hij stelt de goede vragen en ‘leest’ mensen goed. Ook is hij heel rustig en heeft hij er altijd vertrouwen in dat alles goed komt. Hij kan goed luisteren én goed zijn punt maken en knopen doorhakken. Ik zou het fijn vinden als de dingen soms wat sneller of concreter gaan. 

Bob: Kibbelen hebben we nog niet gedaan. Maar dat komt wellicht omdat we nog maar enkele maanden samenwerken en dan ook nog maar één dag per week. Bovendien werken we heel natuurlijk samen.

Vera: Bob knutselt graag in zijn schuurtje in de tuin. En hij houdt van mindmaps Bij hem thuis hangen overal vellen met geeltjes en magneetborden. Die schema’s zijn zijn manier om dingen visueel te maken. Dat is voor hem belangrijk omdat hij dyslectisch is. Ik moest erg aan die schema’s wennen, maar ze werken wel. Al begrijp ik ze stiekem niet allemaal.

Bob: Vera ordent alle informatie heel nauwkeurig, ook mijn onbegrijpelijke schema’s.  We kenden elkaar al toen Vera alleen nog voor het Expertisecentrum werkte en ik intern begeleider op OBS De Weidevogel was. Maar nu beginnen we elkaar pas echt goed te leren kennen. Feitelijk zitten we nog in onze wittebroodsweken, maar die beloven veel goeds.  

De Taalschool